Hallo allemaal.
Gisterenmorgen 8u zijn we geland in Brussel. Na een lange vliegreis kwamen we moe maar voldaan uit het vliegtuig waar het ontvangstcommité ons al stond op te wachten. We hebben nog een pintje (jaja om 8u30 's morgens) gedronken op de luchthaven en rond 10u30 stond ik na een geweldig avontuur van 3,5 week weer in Neerpelt.
Zaterdag begon onze dag al heel vroeg. We hadden de wekker om 2u30 gezet want om 3u kwam er een shuttle van de luchthaven ons oppikken aan ons hotel.
Vrijdagavond nadat we terug waren van de Burger King en de blog nog aangevuld hadden, dbegon het lange wachten. Omdat we al om 2u30 op moesten staan had ik niet veel zin om te gaan slapen en ben maar wat tv gaan kijken. Joris en Wim lagen ondertussen wel te maffen. Rond 00u30 ben ik dan mijn tanden gaan poetsen en me gaan scheren zodat ik dat al niet meer moest doen en dan ben ik uiteindelijk rond 1u00 toch ook nog even in slaap gedommeld.
Om 2u30 liep dan de wekker af. Na dat anderhalf uurtje slaap voelde ik me niet echt optimaal. Niet moe maar gewoon geen lekker gevoel. Tegen 2u50 stonden we beneden in de lobby van het Grant Hotel want om 3u00 kwam de shuttle. Wim en Joris aten al een koffiekoek en dronken een kop koffie maar ik kreeg niets door mijn keel. De shuttle arriveerde 10 minuten te laat. Nadat de koffers waren ingeladen konden we op pad. Eerst moest de shuttle nog een paar andere mensen oppikken. Oa in het Hilton van SF. Dit duurde echter zolang dat het ondertussen al 3u45 door was toen we uiteindelijk richting de luchthaven reden. Rond 4u10 arriveerden we op de luchthaven. We mochten de koffers onmiddelijk inchecken, tenminste nadat ik eerst een paar dingen van mijn koffer naar Wim zijn koffer overheveld had want nu was ze echt te zwaar en als ik dat niet deed mocht ze niet mee. Uiteindelijk nu dus wel 50$ moeten bij betalen voor mijn te zware koffer en dan kon het wachten beginnen.
Om 6u werden we dan ingecheckt voor onze vlucht van SF naar Chicago en om 6u30 vertrok het vliegtuig. Na 4 uur vliegen (12u30 plaatselijke tijd) landen we in Chicago. Hier moesten we nog 4 uur wachten voordat onze vlucht naar Brussel vertrok. In Chicago hebben we dan nog een laatste keer fast food (McDonalds) gegeten, een kaartje gelegd en op de laptop de kosten al in een excelfile gezet. Rond 16u werden we ingecheckt en met een 20-tal minuten vertragen gingen we rond 17u plaatselijke tijd de lucht in om dan 8 uur later (maar wel al zondagmorgen 25/5 want is hier 9u later dan in San Francisco en 7u later dan in Chicago) te landen in Brussel.
maandag 26 mei 2008
zaterdag 24 mei 2008
Conclusie van Jeroen
Zoals jullie al konden lezen in het bericht van Joris, is dit onze laatste dag in de USA. Dus is het tijd voor een conclusie. Voor mij zijn de volle 24 dagen een grote meevaller geweest. Absoluut zoals ik het verwacht had en nog beter zelfs. Natuurlijk zijn er altijd een paar kleine (en 1 hele grote) tegenvallers maar die wegen totaal niet op tegen al het positieve. Het beste van de hele vakantie is eigenlijk de grote diversiteit: de grote steden en de fantastische natuur wisselen elkaar net op tijd af en zo gaat er niets vervelen. Even een samenvatting:
Waar ik het meeste naaruit keek:
- Grand Canyon
- Yosemite
- Whalewatchen in Monterey!!
- Las Vegas
Meevallers:
- Het weer
- Het overweldigende van de Grand Canyon
- De schoonheid van parken als Zion en Yosemite
- Valley of Fire State Park
- Hearst Castle
- San Francisco en vooral Alcatraz
- Natuurlijk mijn reiscompanen
- De vriendelijke en behulpzame mensen
- De dollarkoers
Tegenvallers:
- Los Angeles
- De absolute grote tegenvaller: het feit dat het whalewatchen in Monterey niet doorging (ik kon wel janken)
- met 2 in 1 bed slapen (van het snurken heb ik zelf niet zoveel last gehad)
- De soms iets te vriendelijke mensen (vooral de bediening in de restaurants)
Groeten
Jeroen
Ps. ik wil ook iedereen nog eens bedanken voor het volgen van onze belevenissen en de vele reacties die we gekregen hebben.
Waar ik het meeste naaruit keek:
- Grand Canyon
- Yosemite
- Whalewatchen in Monterey!!
- Las Vegas
Meevallers:
- Het weer
- Het overweldigende van de Grand Canyon
- De schoonheid van parken als Zion en Yosemite
- Valley of Fire State Park
- Hearst Castle
- San Francisco en vooral Alcatraz
- Natuurlijk mijn reiscompanen
- De vriendelijke en behulpzame mensen
- De dollarkoers
Tegenvallers:
- Los Angeles
- De absolute grote tegenvaller: het feit dat het whalewatchen in Monterey niet doorging (ik kon wel janken)
- met 2 in 1 bed slapen (van het snurken heb ik zelf niet zoveel last gehad)
- De soms iets te vriendelijke mensen (vooral de bediening in de restaurants)
Groeten
Jeroen
Ps. ik wil ook iedereen nog eens bedanken voor het volgen van onze belevenissen en de vele reacties die we gekregen hebben.
Dag 24: San Francisco (allerlaatste dag)
Het is nu 23u 's avonds in San Francisco, de allerlaatste volledige dag van onze reis in de States zit er bijna op. 'Vannenacht' om 2u30 (over luttele uurtjes) staan we op om richting luchthaven te gaan, om 6u30 gaan we weer de lucht in om via Chicago naar Brussel te vliegen.
Maar eerst dit verslagje van de afgelopen dag.
Voormiddag: terwijl Jeroen zijn (grote) valies ging pakken en bij 'Rasputin' nog ging kijken voor wat CD's, zijn Wim en ik naar Haight Street vertrokken. In de lobby van ons hotel kwamen we een koppel tegen dat nog 2 drie-dagen-ticket voor het openbaar vervoer over hadden omdat ze slechts 2 dagen in Frisco verbleven en nu aan het uitchecken waren. Dus hadden Wim en ik, allebei, een gratis dag openbaar vervoer, dat kwam dus heel goed uit.
Via de bus was het ongeveer 20 minuten tot in Haight Street, de gelijknamige wijk 'Haight district' rond deze straat is eigenlijk de bakermat van de flower power uit de jaren '60. Hier zagen we nog enkele oude hippies ronddwalen. Er zijn vele kleine kleren- en schoenwinkels te vinden in het oostelijk gedeelte van deze straat. Maar ook 2 muziekwinkels en café'tjes.
We waren hier al om 10u maar de winkels gingen blijkbaar pas om 11u open, dus maar een tas koffie gaan drinken en een donutje eten. Wim wou hier een paar skateschoenen kopen maar vond zijn goesting niet, maar wel enkele CD's. Ook ik heb me wat laten gaan... ;).
Op de terugweg kwamen we weer langs Market Street, hier liggen de vele overbekende ketenwinkels (Apple, Virgin, etc) en ook een sportwinkel waar Wim wel z'n goesting vond en met twee paar schoenen naar buiten is gelopen.
Terug in het hotel (+/- 12u45) had Jeroen ondertussen zijn koffer gepakt en was ook al naar een andere CD-winkel in Powell St gegaan, maar hij heeft zich ingehouden.
Via onze gratis tickets voor het openbaar vervoer zijn we met z'n allen terug naar Fisherman's Wharf gegaan om wat fietsen te huren. Langs de baai kun je gemakkelijk fietsen (of wandelen) richting de Golden Gate Bridge. Een felle tegenwind (afkomstig van de oceaan), ook in de baai, hield ons niet tegen om over de Golden Gate Bridge te fietsen. Na een iets meer dan een uur fietsen waren we de brug al over ondanks de felle tegenwind. Aan de andere kant van de brug ligt een rustig dorpje Sausolito, na de brug was het gelukkig bergaf. Hier hebben we de ferry genomen (met onze fietsen) terug naar Fisherman's Wharf. Op de boot hebben we kennis gemaakt met een Zweedse die ook nog maar enkele dagen in Frisco was, ze had al wel meer dan 1,5 maand in Canada rondgereisd (regio Vancouver). Zij had pas begin juli een vlucht terug naar huis vanuit Los Angeles. Haar reis duurt dus nog wel even, de onze zit er (bijna) op.
De fietstocht is zeker de moeite waard om de brug eens van dichtbij te zien en om een mooi overzicht te hebben over de stad, Alcatraz en de hele baai.
Terug in het hotel hebben we nog een douchke gepakt alsook onze koffers. Jeroen en ik hebben ons (voor de laatste keer) laten gaan in de Burger King terwijl Wim op de hotelkamer nog wat TV ging kijken.
Nog wat foto's van de voorbije dagen.
Conclusie van de hele reis:
Véél afwisseling van de natuurparken onderling en de steden,
het zuidwesten van de VS is héél mooi, jammer van de Amerikanen (Amerikaanse mentaliteit),
tof reisgezelschap,
héél veel gezien en meegemaakt tijdens deze drie-en-een-halve week,
zeker de moeite om (nog) eens te bezoeken (toch enkele regio's of parken),
iedereen van ons snurkt (de een al wat meer dan de andere).
Nogmaals bedankt aan iedereen die deze blog (elke dag) heeft gelezen en voor de vele reacties.
Tijd om te gaan 'slapen'...
Joris, Jeroen en Wim
Maar eerst dit verslagje van de afgelopen dag.
Voormiddag: terwijl Jeroen zijn (grote) valies ging pakken en bij 'Rasputin' nog ging kijken voor wat CD's, zijn Wim en ik naar Haight Street vertrokken. In de lobby van ons hotel kwamen we een koppel tegen dat nog 2 drie-dagen-ticket voor het openbaar vervoer over hadden omdat ze slechts 2 dagen in Frisco verbleven en nu aan het uitchecken waren. Dus hadden Wim en ik, allebei, een gratis dag openbaar vervoer, dat kwam dus heel goed uit.
Via de bus was het ongeveer 20 minuten tot in Haight Street, de gelijknamige wijk 'Haight district' rond deze straat is eigenlijk de bakermat van de flower power uit de jaren '60. Hier zagen we nog enkele oude hippies ronddwalen. Er zijn vele kleine kleren- en schoenwinkels te vinden in het oostelijk gedeelte van deze straat. Maar ook 2 muziekwinkels en café'tjes.
We waren hier al om 10u maar de winkels gingen blijkbaar pas om 11u open, dus maar een tas koffie gaan drinken en een donutje eten. Wim wou hier een paar skateschoenen kopen maar vond zijn goesting niet, maar wel enkele CD's. Ook ik heb me wat laten gaan... ;).
Op de terugweg kwamen we weer langs Market Street, hier liggen de vele overbekende ketenwinkels (Apple, Virgin, etc) en ook een sportwinkel waar Wim wel z'n goesting vond en met twee paar schoenen naar buiten is gelopen.
Terug in het hotel (+/- 12u45) had Jeroen ondertussen zijn koffer gepakt en was ook al naar een andere CD-winkel in Powell St gegaan, maar hij heeft zich ingehouden.
Via onze gratis tickets voor het openbaar vervoer zijn we met z'n allen terug naar Fisherman's Wharf gegaan om wat fietsen te huren. Langs de baai kun je gemakkelijk fietsen (of wandelen) richting de Golden Gate Bridge. Een felle tegenwind (afkomstig van de oceaan), ook in de baai, hield ons niet tegen om over de Golden Gate Bridge te fietsen. Na een iets meer dan een uur fietsen waren we de brug al over ondanks de felle tegenwind. Aan de andere kant van de brug ligt een rustig dorpje Sausolito, na de brug was het gelukkig bergaf. Hier hebben we de ferry genomen (met onze fietsen) terug naar Fisherman's Wharf. Op de boot hebben we kennis gemaakt met een Zweedse die ook nog maar enkele dagen in Frisco was, ze had al wel meer dan 1,5 maand in Canada rondgereisd (regio Vancouver). Zij had pas begin juli een vlucht terug naar huis vanuit Los Angeles. Haar reis duurt dus nog wel even, de onze zit er (bijna) op.
De fietstocht is zeker de moeite waard om de brug eens van dichtbij te zien en om een mooi overzicht te hebben over de stad, Alcatraz en de hele baai.
Terug in het hotel hebben we nog een douchke gepakt alsook onze koffers. Jeroen en ik hebben ons (voor de laatste keer) laten gaan in de Burger King terwijl Wim op de hotelkamer nog wat TV ging kijken.
Nog wat foto's van de voorbije dagen.
Conclusie van de hele reis:
Véél afwisseling van de natuurparken onderling en de steden,
het zuidwesten van de VS is héél mooi, jammer van de Amerikanen (Amerikaanse mentaliteit),
tof reisgezelschap,
héél veel gezien en meegemaakt tijdens deze drie-en-een-halve week,
zeker de moeite om (nog) eens te bezoeken (toch enkele regio's of parken),
iedereen van ons snurkt (de een al wat meer dan de andere).
Nogmaals bedankt aan iedereen die deze blog (elke dag) heeft gelezen en voor de vele reacties.
Tijd om te gaan 'slapen'...
Joris, Jeroen en Wim
vrijdag 23 mei 2008
Dag 23: San Francisco
Gereden afstand: +/- 50 mijl
Dit was de laatste dag dat we over onze huurauto beschikten dus hebben de 49 mile drive maar afgereden. We zaten nog maar enkele minuten in onze auto toen Wim de opmerking maakte dat we bijna zonder benzine zaten. Probeer maar eens downtown San Francisco aan benzine te geraken. Onze GPS had de mogelijkheid om POI's (oa tankstations) op te zoeken maar de eerste twee mogelijkheden bleken niet te kloppen. Op de aangegeven punten bleek helemaal geen tankstation te liggen, gelukkig boodt de derde meer soulaas. Bij dit tankstation werd Wim door iemand van een (plaatselijke?) radiozender geïnterviewd, hij kreeg een micro onder de neus geduwd. Vanwege de (ook hier) stijgende benzineprijzen wou de interviewer vragen stellen wat de modale Amerikaan hierover vindt. Wim legde uit dat we van Belgie, Europa waren en dat de bijna alle Belgen met een kleine diesel rijden en niet van die grote benzineslurpende SUV's, maar dat de stijgende olieprijs ons ook parten speelt.
Na het tanken hebben we onze weg naar het startpunt voor de 49mile drive verdergezet. Al gauw kwamen we uit bij de Golden Gate Bridge. Hier zijn we uitgestapt en de nodige kiekjes gemaakt. Verder op de scenic route reden we voorbij 'Ocean Beach', de Zoo, door het Golden Gate Park naar Twin Peaks. Op Twin Peaks heb je een mooi uitzicht over de stad en de Golden Gate Bridge. Van Twin Peaks ging het verder naar Fisherman's Wharf via het AT&T Park (baseball of American football stadion). De hele tour hebben we niet gedaan, maar we zijn wel verder naar Lombard Street gereden op de Russian Hill. Hier ligt misschien wel het bekendste straatje van heel Frisco, in ieder geval het meest 'Crookedest'. Het éénrichting-straatje maakt een aantal scherpe haarspeldbochten naar beneden, uiteraard hebben we dit ook met onze 4Runner afgereden. Onderaan stonden vele toeristen kiekjes te maken van dit bochtenrijke stukje van Lombard Street.
Nadien hebben we onze huurauto afgegeven aan de maatschappij recht tegenover ons hotel. Eindstand op de teller 12828 mijl (beginstand: 9792 mijl) dit geeft dus een afstand van totaal 3036 mijl (4858 km) gedurende 3 weken.
Rond 15u45 zijn we te voet richting Fisherman's Wharf vertrokken om daar iets te gaan eten en daarna naar Pier 33 waar de boot richting Alcatraz op ons stond te wachten. Alcatraz is afgeleid van het Spaans en betekent pelikaan (Pelican island), Spaanse ontdekkingsreizigers gaven deze naam aan dit eiland in de 18e eeuw.
Een gids stond ons op te wachten en gaf een kleine introductie over het gevangeniseiland en waarom het in 1963 uiteindelijk werd gesloten. Aan de ingang van de gevangenis kregen we een koptelefoon op en startte het Audio Tour gedeelte. De gewone cellen waren echt klein en very very basic. Enkele van de bekendste inmates waren Al Capone, George 'Machine Gun' Kelly, Robert 'Birdman' Stroud. Naar het schijnt is het personage Hanibal Lecter (Silence of the Lambs) geïnspireerd op deze laatste.
Na de Audio tour kun je nog enkele 'programs' volgen oa 'Escapes', meer uitleg over 'the Birdman', enz. maar je mag dan ook vrij rondwandelen rond de gevangenis. Ondertussen was de zon al aan het ondergaan en hebben we ook nog wat foto's van de brug en de skyline van San Francisco gemaakt.
De boot vertrok terug om 20u40 en om 21u40 maar we hebben de eerste genomen.
Moe gewandeld als we waren hebben we op Fisherman's Wharf een van de beroemde cablecars terug naar het hotel genomen waar we rond 22u terug aankwamen.
Alcatraz is zeer een must to hier in Frisco, zeker de avondtour.
Foto's volgen.
Gisteravond heb ik een groot gedeelte van 'mijne vuile was' afgegeven aan een laundry vlak langs het hotel. De laundry wordt uitgebaat door een vrolijke en zeer enthousiaste Chinese, is dit wel te vertrouwen?? Vanmorgen kon ik mijn propere kleren afhalen. Mooi gestreken en volledig in orde kan ik mijn valies morgen terug pakken.
Grtz,
Joris
Dit was de laatste dag dat we over onze huurauto beschikten dus hebben de 49 mile drive maar afgereden. We zaten nog maar enkele minuten in onze auto toen Wim de opmerking maakte dat we bijna zonder benzine zaten. Probeer maar eens downtown San Francisco aan benzine te geraken. Onze GPS had de mogelijkheid om POI's (oa tankstations) op te zoeken maar de eerste twee mogelijkheden bleken niet te kloppen. Op de aangegeven punten bleek helemaal geen tankstation te liggen, gelukkig boodt de derde meer soulaas. Bij dit tankstation werd Wim door iemand van een (plaatselijke?) radiozender geïnterviewd, hij kreeg een micro onder de neus geduwd. Vanwege de (ook hier) stijgende benzineprijzen wou de interviewer vragen stellen wat de modale Amerikaan hierover vindt. Wim legde uit dat we van Belgie, Europa waren en dat de bijna alle Belgen met een kleine diesel rijden en niet van die grote benzineslurpende SUV's, maar dat de stijgende olieprijs ons ook parten speelt.
Na het tanken hebben we onze weg naar het startpunt voor de 49mile drive verdergezet. Al gauw kwamen we uit bij de Golden Gate Bridge. Hier zijn we uitgestapt en de nodige kiekjes gemaakt. Verder op de scenic route reden we voorbij 'Ocean Beach', de Zoo, door het Golden Gate Park naar Twin Peaks. Op Twin Peaks heb je een mooi uitzicht over de stad en de Golden Gate Bridge. Van Twin Peaks ging het verder naar Fisherman's Wharf via het AT&T Park (baseball of American football stadion). De hele tour hebben we niet gedaan, maar we zijn wel verder naar Lombard Street gereden op de Russian Hill. Hier ligt misschien wel het bekendste straatje van heel Frisco, in ieder geval het meest 'Crookedest'. Het éénrichting-straatje maakt een aantal scherpe haarspeldbochten naar beneden, uiteraard hebben we dit ook met onze 4Runner afgereden. Onderaan stonden vele toeristen kiekjes te maken van dit bochtenrijke stukje van Lombard Street.
Nadien hebben we onze huurauto afgegeven aan de maatschappij recht tegenover ons hotel. Eindstand op de teller 12828 mijl (beginstand: 9792 mijl) dit geeft dus een afstand van totaal 3036 mijl (4858 km) gedurende 3 weken.
Rond 15u45 zijn we te voet richting Fisherman's Wharf vertrokken om daar iets te gaan eten en daarna naar Pier 33 waar de boot richting Alcatraz op ons stond te wachten. Alcatraz is afgeleid van het Spaans en betekent pelikaan (Pelican island), Spaanse ontdekkingsreizigers gaven deze naam aan dit eiland in de 18e eeuw.
Een gids stond ons op te wachten en gaf een kleine introductie over het gevangeniseiland en waarom het in 1963 uiteindelijk werd gesloten. Aan de ingang van de gevangenis kregen we een koptelefoon op en startte het Audio Tour gedeelte. De gewone cellen waren echt klein en very very basic. Enkele van de bekendste inmates waren Al Capone, George 'Machine Gun' Kelly, Robert 'Birdman' Stroud. Naar het schijnt is het personage Hanibal Lecter (Silence of the Lambs) geïnspireerd op deze laatste.
Na de Audio tour kun je nog enkele 'programs' volgen oa 'Escapes', meer uitleg over 'the Birdman', enz. maar je mag dan ook vrij rondwandelen rond de gevangenis. Ondertussen was de zon al aan het ondergaan en hebben we ook nog wat foto's van de brug en de skyline van San Francisco gemaakt.
De boot vertrok terug om 20u40 en om 21u40 maar we hebben de eerste genomen.
Moe gewandeld als we waren hebben we op Fisherman's Wharf een van de beroemde cablecars terug naar het hotel genomen waar we rond 22u terug aankwamen.
Alcatraz is zeer een must to hier in Frisco, zeker de avondtour.
Foto's volgen.
Gisteravond heb ik een groot gedeelte van 'mijne vuile was' afgegeven aan een laundry vlak langs het hotel. De laundry wordt uitgebaat door een vrolijke en zeer enthousiaste Chinese, is dit wel te vertrouwen?? Vanmorgen kon ik mijn propere kleren afhalen. Mooi gestreken en volledig in orde kan ik mijn valies morgen terug pakken.
Grtz,
Joris
donderdag 22 mei 2008
Dag 22: Monterey - San Francisco
Hoi
Vandaag zijn we dan gearriveerd in San Francisco. Hier zijn we nog 2 dagen (Donderdag en Vrijdag) en zaterdag vertrekken we dan spijtig genoeg terug naar België
Onze dag begonnen vandaag ongelofelijk slecht. Was ik gisteren nog ongelofelijk opgewonden dat we vandaag eindelijk humpback whales (bultruggen), killerwhales (orka's) en misschien ook wel dolfijnen gingen zien, dan werd vandaag die illusie de grond ingeboord. Alsof het nog niet erg genoeg was dat de wekker al om 7u afliep, kregen we bij onze aankomst in de haven van Monterey het slechte nieuws te horen dat ze vandaag niet zouden uitvaren voor het whale watchen omdat het 'too windy' was. Fuck, fuck en nog eens fuck. Hier hadden we dus echt naaruit gekeken. We zijn nog even gepasseerd bij een andere bedrijfje dat whale watching doet maar daar ook hetzelfde verhaal. Niks dus.
Dan maar eerst goed ontbijten want dat hadden we niet durven doen voor we de ruwe oceaan opgingen. Ik heb een broodje "gezond" gegeten terwijl Joris en Wim weer met volle goesting de donuts naar binnenspeelden.
Rond 9u30 zijn we dan maar naar het Monterey Bay Aquarium gereden. Dit ging pas om 10u open. En inderdaad om 10u stipt en geen minuut eerder gingen we bij de 1e bezoekers binnen. Het aquarium is groot en is ook mooi ingericht. Oa verschillende soorten haaien, roggen en andere vissen die in de Stille Oceaan voorkomen zwemmen er in de verschillende aquaria rond. Je hebt er ook een grote verzameling van aquaria met verschillende soorten kwallen. Heel speciaal en mooi, die kwallen in alle kleuren en vormen. Wat ook plezant is, is dat er 'bakken' zijn waar je roggen, zeekomkommers, zeesterren en krabben mag aanraken. Er zijn niet alleen vissen te zien maar ook otters en pinguïns. Ik vond het allemaal wel interessant om te zien maar ook niet meer dan dat. Aangezien ik sowieso al geïnteresseerd ben in de fauna van deze wereld en al vele dierentuinen en aquaria bezocht heb, was ik niet zo heel hard onder indruk, nochtans had ik veel gelezen over dit aquarium en werd het heel erg de lucht ingeprezen. Maar waarschijnlijk dat het slechte nieuws van vanmorgen hier ook wel voor iets tussen zit. Veel liever had ik de walvissen gezien dat weeral een aquarium met dezelfde vissen.
Rond 12u kwamen we terug buiten en zijn we richting San Francisco gereden. Onderweg zijn we nog even in een Wal Mart gestopt maar hebben niets meer gekocht. Gewoon nog even rondneuzen. Nog even getwijfeld of ik nog een Leatherman (multifunctionele tang/zakmes) zou kopen maar toch maar niet gedaan. Ook maar goed dat de dvd's hier regio 1 zijn en dus niet op onze dvdspeler afgespeeld kunnen worden want anders had ik een nieuwe koffer bij moeten kopen om alles in te proppen. Alle seizoenen van South Park en Family Guy bvb zijn hier al uit op dvd en alles is hier dan ook nog eens een stuk goedkoper dan in België. Nu is het enkel bij een paar cd's bebleven.
Rond 15u30 kwamen we aan bij ons hotel voor de laatste 3 nachten, het Grant Hotel, in San Francisco. In SF zelf hebben we een beetje file gehad maar dat viel al bij al goed mee. Het inchecken ging vlot. Daarna zijn we weer naar een Apple winkel geweest maar ook daar weer geen iPhones op voorraad. Weer pech dus voor Joris. De man die hij aangesproken had, wist ons te vertellen dat de vorige lading op 45 minuten uitverkocht was en er zaterdag pas een nieuwe lichting binnen zou komen. Dat wordt dus geen iPhone mee naar België. Ook nog even in de Virgin Megastore binnengegaan en hier weer een paar cd's gekocht.
Daarna wilden we naar Chinatown gaan. Eerst even terug naar het hotel want we hadden korte broeken aan en het begon toch wel fris te worden. In Chinatown hebben we een korte wandeling gemaakt die in de Lonely Planet van San Francisco stond en dan zijn we ook in Chinatown gaan eten. In de Lonely Planet werd een restaurantje (House of Nanking) aangeraden. Dus wij daar naartoe. Hier stond een rij mensen aan te schuiven om naar binnen te gaan. Maar in de LP stond dat het hier snel vooruitging en dat was inderdaad ook zo. Na een twintigtal minuten zaten we aan een tafel bij 2 mannen en 2 vrouwen die voor ons stonden in de rij. Dit waren heel toffe mensen. De 2 mannen kwamen hier al 10 jaar en zij bestelden voor ons 7. Echt fantastisch gegeten voor 26$ inclusief tip. De verschillende schotels volgden elkaar in sneltempo op en het was allemaal even lekker.
Nu zitten we al weer tv te kijken op onze hotelkamer. Het is ondertussen 22u40. Morgen gaan we een rit door San Francisco maken die de 49 mile drive heet. Deze toont alle highlights van San Francisco en 's avonds gaan we naar Alcatraz. Weer een volle dag dus.
Greetings
Jeroen
Vandaag zijn we dan gearriveerd in San Francisco. Hier zijn we nog 2 dagen (Donderdag en Vrijdag) en zaterdag vertrekken we dan spijtig genoeg terug naar België
Onze dag begonnen vandaag ongelofelijk slecht. Was ik gisteren nog ongelofelijk opgewonden dat we vandaag eindelijk humpback whales (bultruggen), killerwhales (orka's) en misschien ook wel dolfijnen gingen zien, dan werd vandaag die illusie de grond ingeboord. Alsof het nog niet erg genoeg was dat de wekker al om 7u afliep, kregen we bij onze aankomst in de haven van Monterey het slechte nieuws te horen dat ze vandaag niet zouden uitvaren voor het whale watchen omdat het 'too windy' was. Fuck, fuck en nog eens fuck. Hier hadden we dus echt naaruit gekeken. We zijn nog even gepasseerd bij een andere bedrijfje dat whale watching doet maar daar ook hetzelfde verhaal. Niks dus.
Dan maar eerst goed ontbijten want dat hadden we niet durven doen voor we de ruwe oceaan opgingen. Ik heb een broodje "gezond" gegeten terwijl Joris en Wim weer met volle goesting de donuts naar binnenspeelden.
Rond 9u30 zijn we dan maar naar het Monterey Bay Aquarium gereden. Dit ging pas om 10u open. En inderdaad om 10u stipt en geen minuut eerder gingen we bij de 1e bezoekers binnen. Het aquarium is groot en is ook mooi ingericht. Oa verschillende soorten haaien, roggen en andere vissen die in de Stille Oceaan voorkomen zwemmen er in de verschillende aquaria rond. Je hebt er ook een grote verzameling van aquaria met verschillende soorten kwallen. Heel speciaal en mooi, die kwallen in alle kleuren en vormen. Wat ook plezant is, is dat er 'bakken' zijn waar je roggen, zeekomkommers, zeesterren en krabben mag aanraken. Er zijn niet alleen vissen te zien maar ook otters en pinguïns. Ik vond het allemaal wel interessant om te zien maar ook niet meer dan dat. Aangezien ik sowieso al geïnteresseerd ben in de fauna van deze wereld en al vele dierentuinen en aquaria bezocht heb, was ik niet zo heel hard onder indruk, nochtans had ik veel gelezen over dit aquarium en werd het heel erg de lucht ingeprezen. Maar waarschijnlijk dat het slechte nieuws van vanmorgen hier ook wel voor iets tussen zit. Veel liever had ik de walvissen gezien dat weeral een aquarium met dezelfde vissen.
Rond 12u kwamen we terug buiten en zijn we richting San Francisco gereden. Onderweg zijn we nog even in een Wal Mart gestopt maar hebben niets meer gekocht. Gewoon nog even rondneuzen. Nog even getwijfeld of ik nog een Leatherman (multifunctionele tang/zakmes) zou kopen maar toch maar niet gedaan. Ook maar goed dat de dvd's hier regio 1 zijn en dus niet op onze dvdspeler afgespeeld kunnen worden want anders had ik een nieuwe koffer bij moeten kopen om alles in te proppen. Alle seizoenen van South Park en Family Guy bvb zijn hier al uit op dvd en alles is hier dan ook nog eens een stuk goedkoper dan in België. Nu is het enkel bij een paar cd's bebleven.
Rond 15u30 kwamen we aan bij ons hotel voor de laatste 3 nachten, het Grant Hotel, in San Francisco. In SF zelf hebben we een beetje file gehad maar dat viel al bij al goed mee. Het inchecken ging vlot. Daarna zijn we weer naar een Apple winkel geweest maar ook daar weer geen iPhones op voorraad. Weer pech dus voor Joris. De man die hij aangesproken had, wist ons te vertellen dat de vorige lading op 45 minuten uitverkocht was en er zaterdag pas een nieuwe lichting binnen zou komen. Dat wordt dus geen iPhone mee naar België. Ook nog even in de Virgin Megastore binnengegaan en hier weer een paar cd's gekocht.
Daarna wilden we naar Chinatown gaan. Eerst even terug naar het hotel want we hadden korte broeken aan en het begon toch wel fris te worden. In Chinatown hebben we een korte wandeling gemaakt die in de Lonely Planet van San Francisco stond en dan zijn we ook in Chinatown gaan eten. In de Lonely Planet werd een restaurantje (House of Nanking) aangeraden. Dus wij daar naartoe. Hier stond een rij mensen aan te schuiven om naar binnen te gaan. Maar in de LP stond dat het hier snel vooruitging en dat was inderdaad ook zo. Na een twintigtal minuten zaten we aan een tafel bij 2 mannen en 2 vrouwen die voor ons stonden in de rij. Dit waren heel toffe mensen. De 2 mannen kwamen hier al 10 jaar en zij bestelden voor ons 7. Echt fantastisch gegeten voor 26$ inclusief tip. De verschillende schotels volgden elkaar in sneltempo op en het was allemaal even lekker.
Nu zitten we al weer tv te kijken op onze hotelkamer. Het is ondertussen 22u40. Morgen gaan we een rit door San Francisco maken die de 49 mile drive heet. Deze toont alle highlights van San Francisco en 's avonds gaan we naar Alcatraz. Weer een volle dag dus.
Greetings
Jeroen
woensdag 21 mei 2008
Dag 21: San Simeon - Monterey
Gereden afstand: 103 mijl
Vandaag hebben we nog 'ns een keertje langer in bed gelegen, pas om 9u00 opgestaan. Na een ontbijtje in een ietwat ouderwets restaurantje in San Simeon (op aanraden van het Silver Surf Motel), hebben we route op Hwy 1 vervolgd.
Deze highway is een van de mooiste routes langs de kust. Onderweg zijn we enkele keren gestopt om wat kiekjes te nemen en om wat te wandelen in enkele State Parks. Het eerste State Park was het Julia Pfeiffer Burns SP, het bekendste trail in dit park loopt naar de kust waar er vanuit een rots een mooie waterval te zien is (deze waterval hadden we gisteren tijdens de film over W.F. Hearst ook al gezien). Zeker de moeite waard om even te stoppen.
Tijdens de voormiddag en rond het middaguur was het zeer mistig op de oceaan, ook boven ons waren er lage wolken, veel zon hebben we niet gezien.
Geleidelijk aan klaarde het meer op langs de kust.
Onze tweede stop was bij het informationpoint van de Big Sur State Park. Even verderop hebben we een wandeling gemaakt naar de Pfeiffer Falls en het Valley View in het Pfeiffer Big Sur State Park. In dit park zijn er grote 'redwoods' te zien (hoge bomen, maar niet zo indrukwekkend als sequoia's).
De ranger van het informatiepunt had ons ook nog het Andrew Molera State Park, het Garrapata State Park en het Point Lobos State Reserve aangeraden. Voor de eerste twee hadden we niet veel zin meer in (iedereen was vandaag liever lui dan moe). We zijn maar rechtstreeks naar Monterey gereden, met de bedoeling om met zonsondergang naar het Point Lobos terug te rijden, maar wegens de toenemende bewolking 's avonds (rond 18u00) hebben we het maar gelaten, het was tenslotte ongeveer een halfuur rijden tot aan Point Lobos.
Tegen 15u15 waren we al ingecheckt in het Motel 6 #005 te Monterey (dit hadden we vanmorgen vanuit San Simeon telefonisch geboekt). In Monterey heb ik eindelijk mijn sandalen gekocht, hebben we nog wat inkopen gedaan en op Fisherman's Wharf wat gegeten.
Op Fisherman's Wharf hebben we wat inlichtingen gevraagd over de whale watching trip die we morgen gepland hebben. De verantwoordelijke daar deelde ons mee dat ze vandaag enkele 'humpbacks' (bultrug walvis) en 'killer whales' (orka's) gezien hebben maar dat er voor morgenvoormiddag slecht weer voorspeld wordt. Morgenvroeg dus op tijd opstaan en om 9u vaart, hopelijk, onze boot uit om wat aan 'whalewatchting' te doen. Indien dit niet door gaat gaan we naar het Aquarium in Monterey, wat ook zeer de moeite moet zijn om te bezoeken.
Ondertussen is het nog maar halfacht maar de fut is er al lang uit vandaag.
Enkele foto's van vandaag zijn hier te vinden.
Tot morgen,
Joris
dinsdag 20 mei 2008
Dag 20: Oakhurst - San Simeon
Hallo allemaal,
Gereden afstand: 202 mijl.
Vandaag zijn we na het ontbijt in ons motel richting de kust van California vertrokken. Rond 8u30 reden we weg uit Oakhurst. Als tussenstop hadden we Fresno voorzien. Dit is een stad die op 45 minuten rijden van Oakhurst ligt. We hadden hier via internet een mall gevonden waar een Apple-winkel ligt. Hier wou Joris eens dik profiteren van de dollarkoers en zich een iPhone aanschaffen. Dit was de 2e Applestore die we aandeden deze vakantie en ook de 2e waar ze geen iPhones meer op voorraad hadden. Die dingen zijn hier zo populair, en ook in Europa trouwens owv de goede dollarkoers, dat ze bijna overal uitverkocht zijn. We kwamen al rond 9u15 aan bij de mall en bleek dat de winkels pas om 10u opengingen. Dus wij wachten tot 10u om dan te horen dat ze hier ook geen iPhones meer hadden. Dan maar verder richting San Simeon.
In San Simeon ligt Hearst Castle. Dit is een immens 'huis' op een heuvel, langs de kust, gebouwd in opdracht van William Randolph Hearst. Dit was een mediamagnaat die blijkbaar een paar miljoenen dollars te veel had en in 1919 de bouw van dit 'paleis' liet starten. Kijk maar eens naar de foto's. Je moet met je eigen ogen gezien hebben om het te geloven: 4 gebouwen met meer dan 5O slaapkamers, meer dan 60 badkamers, een tennisveld, een cinema, een vliegveld en 2 prachtige zwembaden. Alles voorzien van het nodige goud (de gids: 'If it looks like gold, it is gold') en marmer. En kunst vooral vanuit Europa: Vlaamse wandtapijten, vloeren en plafonds uit Italië en beelden uit het oude Griekenland en Egypte enzoverder, enzoverder. Hij had zelfs een tijdje een van de grootste dierentuin in Amerika op zijn domein, met dieren vanuit de ganse wereld. We hadden de tour van 15u geboekt en die duurde ongeveer 1,5 uur. Na de tour zijn we ook nog naar een 45 minuten durende film over de droom van Hearst geweest.
Ik vergeet bijna nog te vertellen dat we voor we naar Hearst Castle gingen nog naar de zee-olifanten die op de stranden van San Simeon liggen, zijn gaan kijken. Er liggen honderden van deze dieren op het strand en ze zijn heel fotogeniek want ze blijven perfect stil liggen voor de foto.
Nu zitten we weer op onze hotelkamer (Silver Surf Motel) en kijken we nog wat tv. Morgen gaat de rit via de prachtige kuststreek van California naar Monterey.
Groeten en tot morgen.
Jeroen
Foto's
maandag 19 mei 2008
Dag 18 en 19: Yosemite National Park
Dag 18 en 19: Yosemite NP
Dag 18: Gereden afstand: 38 mijl
Dag 19: Gereden afstand: 94 mijl
Vandaag 1 verslag van 2 dagen. In de Cedar Lodge hadden we ook weer geen internet. In de lobby van het hotel zou je draadloos op internet kunnen maar dat lukte ook niet. Daarom dat het verslag nu pas volgt.
Dag 18 (17 mei) staan er 2 wandelingen op het programma. In de voormiddag doen we de wandeling (Mist Trail) naar de Vernal Fall. Om 6 uur liep de wekker af. We hadden hem zo vroeg gezet owv het oponthoud door de werkzaamheden in Yosemite en om de grote drukte voor te zijn. Rond 6u30 reden we het park binnen. We hadden geluk en moesten niet al te lang wachten bij de wegenwerken. Nadat we de auto geparkeerd hadden, zijn we naar de Yosemite Lodge gewandeld voor een ontbijt. Daarna hebben we de shuttlebus naar begin van de wandeling naar de Vernal Fall genomen. Omdat de bus nogal lang op zich liet wachten begonnen we pas na 9 uur aan de wandeling. Het was al vrij druk maar daar hadden we eigenlijk geen last van. De wandeling gaat vrij steil omhoog en op den duur loop je in langs de waterval. Door het geweld waarmee het water naar beneden davert en de wind wordt je kletsnat. Toen we boven kwamen waren we alle 3 dus door en doornat. Na wat foto’s te nemen (prachtige regenboog door de zon en het water), drinken en onze kleren wat te laten drogen zijn we langs een ander pad terug naar beneden gewandeld. Na de Vernal Fall heb je ook nog de Nevada Fall maar daar zijn we niet meer naartoe gewandeld omdat we in de namiddag nog een andere wandeling wilden doen.
Rond 11u45 stonden we terug beneden en hebben we nog een broodje gegeten. Daarna hebben we de bus genomen naar het begin van de wandeling naar de Yosemite Falls. Deze wandeling gaat langs de Lower Yosemite Fall naar de Upper Yosemite Fall. Het was ondertussen al goed warm geworden. De voorbije dagen is het uitzonderlijk warm voor mei in Yosemite. Gisteren en vandaag was het 32°C en ook morgen zal het weer heet worden. We hebben heel wat afgezweet tijdens deze trail en veel water gedronken. Joris en Wim hebben meteen hun Camelbags kunnen uittesten die ze gisteren gekocht hadden.
We zijn tot aan de Lower Fall gewandeld maar niet meer naar de Upper omdat dit heen en terug 6 uur zou duren. Je wandelt wel tot aan de Lower Fall maar ziet deze eigenlijk niet tijdens deze wandeling. Je ziet alleen de Upper Fall. En die is indrukwekkend. Ook hier davert het water met volle kracht naar beneden. Echt weer mooie foto’s gemaakt. Hier was er ook een prachtige regenboog te zien. Onderweg zijn we nog een Belgisch koppel tegengekomen. We hebben ongeveer een kwartiertje staan praten met deze mensen waarvan de vrouw afkomstig was van Hamont.
Daarna zijn we terug naar beneden gewandeld en rond 17u stonden we weer onder in de vallei. We waren echt doodop en hebben de bus naar de parking genomen. Het was al 18u door toen we weer bij ons hotel aankwamen. Wim en ik zijn nog een halfuurtje gaan zwemmen en Joris heeft wat rond gebeld om een hotel voor zondagavond te reserveren.
’s Avonds zijn we nog in ons hotel een lekker steak gaan eten en daarna hebben we nog wat tv gekeken. Rond 23u30 ging het licht uit.
We hadden de wekker pas om 8u30 gezet omdat we het vandaag wat rustiger aan kunnen doen. We slapen vanavond in het Comfort Inn motel in Oakhurst net buiten Yosemite. Na ons ontbijt, zijn we tegen 10u naar het park gereden. We zijn niet meer naar de vallei geweest maar zijn direct naar Glacier Point gereden. Hier heb je een fantastisch uitzicht op Yosemite. Je ziet de grote granieten rotsen en de Yosemite Falls en de Vernal en Nevada Fall van hieruit. Echt prachtig. Na een halfuurtje zijn we doorgegaan richting Mariposa Grove. Dit ligt in het zuiden van het park juist voor de uitgang. In Mariposa Grove staan Sequoai’s. Een van de grootste bomen en langstlevende wezen op onze planeet. We hebben hier een wandeling gedaan die langs alle belangrijke bomen gaat. De bomen hebben namen als Grizzly Giant, Fallen Tunnel Tree, The Bachelor and the Three Sisters en the Faithful Couple. Indrukwekkend die enorme bomen. En moeilijk om er een goede foto van te maken. We hadden de wandeling toch wel wat onderschat. Ze was langer dan we dachten en we hebben weer heel wat liters vocht verloren door het warme weer. Gelukkig hadden we wel genoeg drinken bij. Na een uitputtende wandeling kwamen we rond 16u30 terug bij de auto aan en zijn we recht naar ons motel in Oakhurst gereden. Na een twintigtal minuten kwamen in het Comfort Inn Motel aan. Joris had gisteren expliciet gevraagd of er wireless internet op de kamers was en dat werd bevestigd. Nu ben ik dit verslag aan het typen en blijkt dus dat we geen verbinding kunnen krijgen met de server van het motel dus weer geen internet. Joris wordt er gek van. Eerst iets eten en daarna zien we wel.
Jeroen
Foto's Death Valley
Foto's Bodie (ghost town)
Foto's Mono Lake (Lee Vining, CA)
Foto's Yosemite NP
Joris
Dag 17: Op weg naar Yosemite
Gereden afstand: 239 mijl
De snelste verbinding van Lee Vining richting El Portal (ons hotel voor 2 nachten in Yosemite), is de Tioga Pass. Helaas is deze nog niet open wegens sneeuw en wegwerkzaamheden. Dus hadden we een lange omweg voor de boeg via Hwy 108, die pas sinds 2 mei werd geopend.
Rond 8u30 waren we weg en via Sonora en Groveland (Hwy 120) reden we Yosemite National Park binnen om dan via Hwy 140 het park weer te verlaten richting El Portal. Het Cedar Lodge hotel bereikten we rond 14u00. Na ons wat opgefrist te hebben en de valiezen in het hotel achter te laten vertrokken we rond 15u terug naar het Visitor’s Center van het park.
Er zijn enkele wegwerkzaamheden in het park, zodat we pas rond 16u er waren aangekomen.
Hier hebben we ons laten informeren om tijdens het weekend enkele trails te wandelen en de belangrijkste bezienswaardigheden tijdens ons verblijf te zien.
Op onze terugweg hebben we nog enkele foto’s gemaakt vanuit de vallei, oa van Half-Dome, Yosemite Falls, Bridalveil Fall en El Capitan (de grootste graniet monoliet van de wereld). De Yosemite Fall (waterval) is de vijfde hoogste (verschil in hoogte) van de wereld.
Nog wat info over Yosemite: het is het allereerste National Park in de VS, opgericht door ene John Muir in 1890.
grtz Joris
De snelste verbinding van Lee Vining richting El Portal (ons hotel voor 2 nachten in Yosemite), is de Tioga Pass. Helaas is deze nog niet open wegens sneeuw en wegwerkzaamheden. Dus hadden we een lange omweg voor de boeg via Hwy 108, die pas sinds 2 mei werd geopend.
Rond 8u30 waren we weg en via Sonora en Groveland (Hwy 120) reden we Yosemite National Park binnen om dan via Hwy 140 het park weer te verlaten richting El Portal. Het Cedar Lodge hotel bereikten we rond 14u00. Na ons wat opgefrist te hebben en de valiezen in het hotel achter te laten vertrokken we rond 15u terug naar het Visitor’s Center van het park.
Er zijn enkele wegwerkzaamheden in het park, zodat we pas rond 16u er waren aangekomen.
Hier hebben we ons laten informeren om tijdens het weekend enkele trails te wandelen en de belangrijkste bezienswaardigheden tijdens ons verblijf te zien.
Op onze terugweg hebben we nog enkele foto’s gemaakt vanuit de vallei, oa van Half-Dome, Yosemite Falls, Bridalveil Fall en El Capitan (de grootste graniet monoliet van de wereld). De Yosemite Fall (waterval) is de vijfde hoogste (verschil in hoogte) van de wereld.
Nog wat info over Yosemite: het is het allereerste National Park in de VS, opgericht door ene John Muir in 1890.
grtz Joris
weekend update
In ons hotel in El Portal bij Yosemite hadden we jammer genoeg geen internet verbinding [inloggen om een login te bemachtigen lukte niet].
In het motel waar we nu zitten, te Oakhurst, net onder Yosemite lukte de wifi-verbinding niet. er zou aan gewerkt worden op dit moment daarom maar op de gemeenschappelijke pc met internetverbinding en een @#$@%8!! qwerty-toetsenbord ;).
het bestand met het verslag van Yosemite is al af op onze laptop maar kan ik niet via de gemeenschappelijke pc uploaden. dit wordt later recht gezet.
Morgen vertrekken we vanuit Oakhurst richting San Simeon aan de Stille Oceaan, via Fresno om er Hearst Castle te bezoeken.
In San Simeon hebben we nog geen motel geboekt dus wordt het updaten van deze blog mss nog uitgesteld...
cya,
Joris
In het motel waar we nu zitten, te Oakhurst, net onder Yosemite lukte de wifi-verbinding niet. er zou aan gewerkt worden op dit moment daarom maar op de gemeenschappelijke pc met internetverbinding en een @#$@%8!! qwerty-toetsenbord ;).
het bestand met het verslag van Yosemite is al af op onze laptop maar kan ik niet via de gemeenschappelijke pc uploaden. dit wordt later recht gezet.
Morgen vertrekken we vanuit Oakhurst richting San Simeon aan de Stille Oceaan, via Fresno om er Hearst Castle te bezoeken.
In San Simeon hebben we nog geen motel geboekt dus wordt het updaten van deze blog mss nog uitgesteld...
cya,
Joris
vrijdag 16 mei 2008
Dag 16: Death Valley - Lee Vining
Gereden afstand: 281 mijl
Hallo allemaal,
Eerst even iedereen bedanken voor de vele berichtjes. Het is ook leuk om te lezen dat we door de mensen van het allesamerika-forum gevolgd worden. Bedankt voor de leuke reacties.
Vanmorgen zijn we rond 8u30 vertrokken in Stovepipe Wells (Death Valley). Ik vond het niet erg want die hitte is absoluut niet mijn ding. Deze morgen toen we buiten kwamen was het nog steeds 30°C. Leuk om Death Valley gezien te hebben maar ook blij dat we er weer weg waren. Gisterenavond hadden we nog graag naar de sterren gekeken maar het was eigenlijk te bewolkt. Zodat je maar een aantal sterren zag. Spijtig.
In Stovepipe Wells zaten we op zeeniveau. Na een halfuurtje rijden ging het echter weer snel bergop en koelde het ook snel af. We zijn nergens meer gestopt in Death Valley en meteen doorgereden tot in Lone Pine. Hier hebben we nog getankt en dan doorgereden naar onze stopplaats Lee Vining.
Lee Vining is het stadje dat aan Mono Lake en net voor de Tioga Pass ligt. Via deze pas rijd je Yosemite NP via de oostkant binnen. De pas wordt meestal gesloten owv de sneeuw in november en gaat meestal pas eind mei of zelfs halverwege juni terug open. Dus nu is hij ook nog gesloten. Ze zijn momenteel volop bezig met sneeuw ruimen en er wordt hier gezegd dat de pas volgend weekend weer zal opengaan. Pech voor ons dus want dat wordt morgen dan meer dan 4 uur omrijden om aan de westelijke ingang van het park te komen. We overnachten de volgende 2 dagen in El Portal, net buiten Yosemite NP.
Voor we in Lee Vining aankwamen zijn we nog even bij June Lake gestopt voor een paar foto's. Rond 13 uur kwamen we aan in Lee Vining. Ik had het Murphey's Motel genoteerd om te overnachten en hier was nog een kamer voor 3 vrij voor nog geen 80$ dus die hebben we direct genomen.
Nadat we de koffers op kamer gezet hadden zijn we meteen doorgereden naar Bodie. Dit is een Ghost Town dat nog vrij goed intact is gebleven (wel maar 5% van de oorspronkelijke gebouwen) nadat de goudzoekers er vertrokken zijn. Het stadje kende een "gouden" tijd in de zeventiger jaren van de 19e eeuw maar zakte snel daarna weer in elkaar. Tot de jaren 40 van de vorige eeuw waren er echter nog mensen die bleven zoeken naar goud. In de jaren 60 werd het een state historic park. Interessant om te zien hoe die mensen hier geleefd en gewerkt moeten hebben. Er werden Weer vele foto's getrokken en rond 15u30 vertrokken we terug.
We zijn nog even langs Mono Lake gereden om wat foto's te trekken van de tufa's (calciumcarbonaatafzettingen in het meer). Aan dit meer zitten ook vele verschillende soorten vogels. Dus het was er een gekwetter van jewelste. Toen we terug naar de auto wandelde stak er een paar tientalle meters voor ons een vos of coyote het pas over. Spijtig genoeg was hij ons te snel af om er foto's van te maken.
Rond 16u30 zijn we gaan eten. We hadden 's morgens niet ontbeten dus dit was eigenlijk het eerste fatsoenlijk wat we binnenkregen vandaag dus dat smaakte wel.
Daarna zijn we terug naar ons motel gegaan om te douchen, te internetten en de foto's op de laptop te zetten. En om 19u zijn we terug naar Mono Lake gereden om foto's te maken van de tufa's in de zonsondergang. Dit viel een beetje tegen omdat de zon al snel achter de bergen zat maar we hebben er toch een paar mooie.
Nu zijn we weer op onze motelkamer, drinken een pintje (Stella) en kijken nog wat tv.
Morgen zal het dus vroeg opstaan zijn om naar Yosemite te rijden. We gaan morgen eerst nog eens checken bij de Tioga Pass, je weet maar nooit, maar waarschijnlijk zullen we dus via een lagergelegen pas ten noorden van Yosemite moeten rijden.
Foto's
Groeten
Jeroen
Berichtje tussendoor...
Even van de gelegenheid gebruik maken om mijn collega Anja een fijn huwelijksfeest toe te wensen ;) !!
Proficiat Anja !! Nog vele gelukkige jaren met Wim.
:)
Joris
Proficiat Anja !! Nog vele gelukkige jaren met Wim.
:)
Joris
donderdag 15 mei 2008
Dag 15: Las Vegas naar Death Valley
Gereden afstand: 216 mijl
Las Vegas hebben we vanmorgen adieu gezegd, genoeg kitsch en grote hotels met dure winkels. Vanmorgen zijn we via Hw 160 Pahrum binnengereden (1,5u na vertrek in Vegas). Langsheen deze highway in Pahrum lag een Walmart Supercenter waar we gestopt zijn om wat boodschappen in te slaan (véél water) en hebben we wat ontbeten.
Rond 11u45 zijn we terug vertrokken om onze weg richting Death Valley verder te zetten. Via Hw 190 bereikten we Death Valley, de eerste stopplaats was Dante’s View. De eerste Belgen tijdens onze reis hebben we hier ontmoet (een koppel uit de Antwerpse Kempen). Dante’s View biedt een mooi uitzicht over de zoutvlakte en op de tegenoverliggende bergketen met onder meer Telescope Peak (> 11.000 ft). Op de zoutvlakte bevindt zich onder andere het allerlaagste punt op land ter aarde (85,5 m onder de zeespiegel).
Terug langsheen de Hw 190 doorheen Death Valley hebben we onder andere Zabriskie’s Point en de 20 Mules Drive bezocht. Deze laatste was op onverharde weg tussen de rotsformaties rijden.
Onder Furnace Creek reden we verder richting Badwater (naam ontleend aan het zoute water onder aan op de zoutvlakte). Badwater ligt ongeveer ter hoogte van Dante’s View, hier ligt dus het laagste punt ter aarde. Een kleine zoute waterplas en veel zout is hier te vinden, met wat info over het ontstaan van de zoutvlakte en Death Valley.
Zoals de meeste van jullie misschien al weten kan het zéér warm worden hier in Death Valley en vandaag was niet anders. Vandaag liep de temperatuur op tot boven de 100°F, 106°F om precies te zijn, wat ongeveer overeenkomt met 41°C. In de zon is het natuurlijk nog veel warmer.
Vanuit Badwater vertrokken we terug richting Furnace Creek, maar maakten we nog een aantal tussenstops oa. Natural Bridge, Devil’s Golfcourse en Artists Drive (en Artists Palette). De kleine wandeling naar Natural Bridge stelde op zich niet veel voor, maar het was de droge hitte die het niet makkelijk maakte. Je kon nog verder als Natural Bridge wandelen maar dat hebben we maar gelaten.
Devil’s Golfcourse bevindt zicht, net als Badwater op de zoutvlakte. De zoutvlakte bestaat hier uit onregelmatig gevormde gesteenten met zout bedekt. Op zeer warme dagen, zoals vandaag, kun je af en toe een kraakje horen. Door de hitte ontstaan er dan cracks in de met zout bedekte gesteenten.
Verderop tegen de bergvlakte aan ligt Artists Drive, en deze heeft z’n naam niet gestolen. Op sommige plaatsen hebben de gesteenten op de heuvelflank verschillende kleuren, vooral op Artists Palette.
Van hieruit reden we verder naar het Visitor’s Centre in Furnace Creek, net voor sluitingsuur (17u00) kwamen we hier aan. De aanwezige Rangers waren zoals altijd, zeer enthousiast. Van Furnace Creek is het nog een halfuur rijden tot Stovepipe Wells, waar we onze kamer gereserveerd hadden. Net voor Stovepipe Wells liggen nog enkele zandduinen. Hier zijn Wim en ik nadien terug naar toe gereden om de zonsondergang (al om 19u45!) te bekijken. Jammer genoeg speelden de wolken voor de zon ons weer parten om mooie foto’s te maken.
Rond halfnegen stonden we buiten nog van de oranje-roze gloed van de zonsondergang te genieten, de wolken waren al bijna weg.
Het enige restaurant in Stovepipe Wells is niet echt geweldig, zowel het eten als de service kan beter.
Zo, vanaf dit warme terras (ik denk nog vlot boven de 30°C) onder een bijna volle maan is dit berichtje bijna klaar. Morgen vertrekken we vanuit Stovepipe Wells richting Lee Vinning.
Neem nog een kijkje naar de foto’s (vanaf avondwandeling in Zion NP)…
Grtz,
Joris
woensdag 14 mei 2008
Dag 14: Las Vegas
Gereden afstand: mijl
Vandaag hebben we eens lekker lang uitgeslapen. Het was 9u30 toen we opstonden. Internet werkte nog altijd niet, dus is Joris maar eens gaan klagen onder aan de balie. Binnen het kwartier stond er een technicus voor onze deur en was alles geregeld. We verhuisden vandaag ook van kamer. De kamer recht tegenover onze vorige werd onze nieuwe kamer met view op The Strip.
Gisteren was het bewolkt boven Las Vegas en 's avonds heeft het zelfs even geregend maar vandaag scheen de zon volop. Alleen stond er wel een straffe wind maar die maakte het alleen aangenamer.
Het was bijna 11u toen we van de kamer kwamen. Eerst zijn we naar een gambling store gereden in downtown Las Vegas om pokerkaarten (COPAG) te kopen voor een paar mannen van Real Damsheide. De Koninklijke waarvoor ik voetbal. Daarna zijn we nog naar een sportwinkel gereden en daar hebben Joris en ik serieuze inkopen gedaan. Ik heb 1 lange en 3 korte broeken van Colombia en The North Face, 5 T-shirts en 3 paar sokken gekocht voor iets meer dan 100 euro. Echt voor niets dus.
Daarna zijn we weer een broodje gaan eten bij Subway. Ondertussen was het al bijna 15u30. We zijn nog even gestopt bij de luchthaven van LV waar je een goed zicht hebt van The Strip in de verte en wat foto's gemaakt. Ook bij het bekende LV-sign zijn we gestopt voor de nodige foto's. Omdat we nu toch met de auto over The Strip reden, zijn we hem helemaal afgereden langs de ene kant en daarna weer langs de andere kant om foto's te maken vanuit de auto van de verschillende hotels.
Rond 17u30 waren we terug op onze kamer en hebben we de foto's nog op de laptop gezet. Deze komen vandaag of morgen nog op de site. Tegen 19u30 zijn we weer The Strip op gegaan. We zijn nu de kant van The Mirage en The Venetian opgewandeld. In The Venetian zijn we binnengegaan. Echt een prachtig hotel met binnenin onder anderen de grachten en gondels van Venetië en het San Marco plein.
Daarna zijn we naar de andere kant gegaan waar Treasure Island zich bevindt. Hier hebben we even staan wachten tot de piratenshow zou beginnen maar we kregen een melding te horen dat de show misschien niet door zou gaan owv de stevige wind die er stond. We moesten nog meer dan een kwartier wachten tot de show begon dus dan zijn we maar doorgegaan. Bij Ceasar Palace zijn we ook nog binnen geweest maar buiten gigantisch veel winkels viel hier niet veel te beleven.
We wilden gaan eten bij het buffet van Planet Hollywood. Maar eerst nog naar de leeuwen kijken in het casino van MGM Grand omdat we die gisteren gemist hadden. Er was slechts 1 leeuw in de glazen kooi en 2 verzorgers die met hem aan het spelen waren. Dit moet de meest tamme leeuw ooit geweest zijn. We hadden het hier snel gezien en we rammelden van de honger. Dus snel naar Planet Hollywood. We hadden gelezen dat het buffet hier heel goed zou zijn. Maar toen we er aankwamen was het al 21u50 en het buffet liep maar tot 22u. We zijn toch maar naar binnengegaan en we kregen te horen dat we tem 22u30 eten konden halen. Dus hebben we snel betaald en direct eten gaan halen. Dit buffet was zodoende nog beter dan dat van gisteren in het Paris hotel. Echt weer ongelofelijk goed gegeten voor slechts 25$ maar spijtig dat het zo snel moest gaan. Waardoor we er toch iets minder van konden genieten.
Nu is het bijna 12 uur en zijn we nog wat tv aan het kijken. Seffens slapen en morgen gaan we naar Death Valley.
Jeroen
Vandaag hebben we eens lekker lang uitgeslapen. Het was 9u30 toen we opstonden. Internet werkte nog altijd niet, dus is Joris maar eens gaan klagen onder aan de balie. Binnen het kwartier stond er een technicus voor onze deur en was alles geregeld. We verhuisden vandaag ook van kamer. De kamer recht tegenover onze vorige werd onze nieuwe kamer met view op The Strip.
Gisteren was het bewolkt boven Las Vegas en 's avonds heeft het zelfs even geregend maar vandaag scheen de zon volop. Alleen stond er wel een straffe wind maar die maakte het alleen aangenamer.
Het was bijna 11u toen we van de kamer kwamen. Eerst zijn we naar een gambling store gereden in downtown Las Vegas om pokerkaarten (COPAG) te kopen voor een paar mannen van Real Damsheide. De Koninklijke waarvoor ik voetbal. Daarna zijn we nog naar een sportwinkel gereden en daar hebben Joris en ik serieuze inkopen gedaan. Ik heb 1 lange en 3 korte broeken van Colombia en The North Face, 5 T-shirts en 3 paar sokken gekocht voor iets meer dan 100 euro. Echt voor niets dus.
Daarna zijn we weer een broodje gaan eten bij Subway. Ondertussen was het al bijna 15u30. We zijn nog even gestopt bij de luchthaven van LV waar je een goed zicht hebt van The Strip in de verte en wat foto's gemaakt. Ook bij het bekende LV-sign zijn we gestopt voor de nodige foto's. Omdat we nu toch met de auto over The Strip reden, zijn we hem helemaal afgereden langs de ene kant en daarna weer langs de andere kant om foto's te maken vanuit de auto van de verschillende hotels.
Rond 17u30 waren we terug op onze kamer en hebben we de foto's nog op de laptop gezet. Deze komen vandaag of morgen nog op de site. Tegen 19u30 zijn we weer The Strip op gegaan. We zijn nu de kant van The Mirage en The Venetian opgewandeld. In The Venetian zijn we binnengegaan. Echt een prachtig hotel met binnenin onder anderen de grachten en gondels van Venetië en het San Marco plein.
Daarna zijn we naar de andere kant gegaan waar Treasure Island zich bevindt. Hier hebben we even staan wachten tot de piratenshow zou beginnen maar we kregen een melding te horen dat de show misschien niet door zou gaan owv de stevige wind die er stond. We moesten nog meer dan een kwartier wachten tot de show begon dus dan zijn we maar doorgegaan. Bij Ceasar Palace zijn we ook nog binnen geweest maar buiten gigantisch veel winkels viel hier niet veel te beleven.
We wilden gaan eten bij het buffet van Planet Hollywood. Maar eerst nog naar de leeuwen kijken in het casino van MGM Grand omdat we die gisteren gemist hadden. Er was slechts 1 leeuw in de glazen kooi en 2 verzorgers die met hem aan het spelen waren. Dit moet de meest tamme leeuw ooit geweest zijn. We hadden het hier snel gezien en we rammelden van de honger. Dus snel naar Planet Hollywood. We hadden gelezen dat het buffet hier heel goed zou zijn. Maar toen we er aankwamen was het al 21u50 en het buffet liep maar tot 22u. We zijn toch maar naar binnengegaan en we kregen te horen dat we tem 22u30 eten konden halen. Dus hebben we snel betaald en direct eten gaan halen. Dit buffet was zodoende nog beter dan dat van gisteren in het Paris hotel. Echt weer ongelofelijk goed gegeten voor slechts 25$ maar spijtig dat het zo snel moest gaan. Waardoor we er toch iets minder van konden genieten.
Nu is het bijna 12 uur en zijn we nog wat tv aan het kijken. Seffens slapen en morgen gaan we naar Death Valley.
Jeroen
Dag 13: Springdale - Las Vegas
Gereden afstand: 250 mijl
Vanmorgen zijn we rond 9u vertrokken. De trip gaat via Valley of Fire State Park en Hoover Dam richting Las Vegas. Eerst zijn we nog gaan tanken in Springdale en daarna op pad.
Omdat we van Utah naar Nevada rijden winnen we een uur. In Nevada en California is het een uur vroeger dan in Utah. Dus eigenlijk was het nog maar 8u. Rond 10u30 kwamen we aan in het Valley of Fire State Park. Dit park is het mooiste van de 3 (Red Rock Canyon bij Sedona en Slide Rock) die we tot nu toe bezocht hebben. Het was er heel warm. We zijn hier dan ook dik 3 uur geweest en hebben weer een heleboel foto's genomen. Joris merkte op dat als je de planten weg denkt het park veel weg heeft van de planeet Mars. Zo kan je het misschien nog het beste omschrijven. Je rijdt tussen de prachtige rode, gele en paarse rotsen door. Echt heel mooi. Jullie zullen het wel zijn op de foto's. We hebben ook een paar korte wandelingen gedaan.
Even tussendoor: vandaag is ook de eerste keer dat ik gereden heb. Ik heb tot nu toe altijd Joris of Wim laten rijden omwille van mijn pijnlijke schouder. Maar ik had al een paar dagen het gevoel dat het redelijk goed zat met die schouder en ik wou eindelijk eens met die dikke bak rijden. En dat ging goed. Toch wel gemakkelijk dat je niet hoeft schakelen en dat linkerbeen gewoon aan de kant kan laten staan. Toch heb ik 2 keer wel willen ontkoppelen en we hingen alle 3 bijna met onze neus tegen de voorruit.
Na Valley of Fire zijn we langs Lake Mead naar de Hoover Dam gereden. Joris wou absoluut Hoover Dam gezien (en vooral op foto hebben) hebben. In vergelijking met de Glen Canyon Dam in Page moet je voor de Hoover Dam wel betalen. 7$ parking en voor een tour nog eens 40$ of meer. Wij hebben alleen de parking betaald en zijn daarna een over de dam gewandeld. Goede foto's trekken gaat niet want je hebt er niet voor betaald. Al het mogelijke is gedaan om te verhinderen dat je een fatsoenlijke foto kan maken zonder dat je de tour doet. De Hoover Dam is eigenlijk de eerste keer dat ik het gevoel had dat ze echt uit zijn op het geld van de toeristen. Ze zullen dat natuurlijk onder het mom van veiligheid (want hier liep wel veel security rond, alhoewel we gewoon op de dam geraakte zonder enige controle) willen goed praten maar niet met den deze zanne. We hadden het dan ook snel gezien op de dam en na een halfuurtje zijn we naar Las Vegas vertrokken.
Na een halfuur rijden zagen we de immense hotels van The Strip al in de verte. Hoe dichter je komt, hoe indrukwekkender. Maar wat een kitsch natuurlijk ook. We reden langs Mandaley Bay, Luxor, MGM Grand en Paris. Rond 17u25 kwamen we aan bij ons hotel: Bill's Gamblin' Hall & Saloon. Dit ligt echt in het midden van The Strip en is een klein hotel/casino in vergelijking met de rest. Maar ideaal owv de ligging en goed van prijs.
Na het parkeren van de auto, namen we de lift naar het casino om in te checken. En toen ging de lift open en stonden we in het casino. Man man wat een foute boel: kleurrijke en rinkelende slots, routelle- en black jacktafels en veel gokkende mensen.
Ik had bij de reservatie via internet gevraagd voor een kamer met zicht op The Strip (en op de fonteinen van het Bellagio hotel) maar die waren niet meer available voor vanavond maar wel morgen. Dus morgen verhuizen we naar een andere kamer. De internethistorie kennen jullie al. Maar dat is dus ook in orde gekomen.
Na een goed kakske, een lekkere douche, wat op ons bed liggen en naar onze 42 inch-TV kijken zijn we rond 19u naar het Paris hotel gegaan omdat het buffet daar heel goed zou zijn. En dat was het ook. Ongelofelijk uitgebreid ook: pasta's, vlees, seafood (krabpoten!), sushi, fruit en dessert à volonté. Echt veel te veel gegeten dus. Eerst moesten we wel even in een rij staan. Rond 19u45 stonden we in de rij en na een halfuur aanschuiven kon het schransen beginnen. Om 21u30 kwamen we pas weer buiten.
Daarna zijn we nog over The Strip gewandeld. Geweldig al die neonverlichting 's nachts op The Strip. We zijn in MGM Grand binnen geweest om naar de leeuwen te kijken maar die waren net naar binnen. Dat wordt dus iets voor morgen. We zijn ook in de M&M's shop binnengeweest. Kijk maar eens op de foto's naar de muur met M&M's in alle mogelijke kleuren. Ook NY NY en Excalibur hebben we van de binnenkant gezien. Ondertussen was het al 23u door en zijn we nog naar de fonteinenshow bij het Bellagio gaan kijken. En toen was het tijd om te gaan slapen. Om 23u30 vielen we uitgeput op ons bed.
Morgen nog een ganse dag Las Vegas.
Jeroen
dinsdag 13 mei 2008
Bericht tussendoor
Hallo allemaal,
Ik heb eindelijk de verslagen van de dagen in Zion kunnen publiceren. In Zion hadden we geen internet ter beschikking. Dus we dachten dan maar in Las Vegas alles op de blog zetten. Niet dus.
Gisterenavond zijn we rond 17u30 aangekomen in Las Vegas. Na het inchecken kwamen we op de kamer en probeerden we meteen internet. En dat dus lukte niet. Terwijl ze ons bij het inchecken toch gezegd hadden dat het geen probleem zou zijn. Terug naar de receptie gebeld en die zouden iemand sturen. Na een uur nog niemand gezien en dus zijn we maar vertrokken om te gaan eten. Goed gebuffeld trouwens van het buffet in het Paris hotel/casino.
Vandaag weer naar de receptie geweest en nu is het wel in orde gekomen.
De verslagen van gisteren en vandaag volgen vanavond waarschijnlijk.
Groeten
Jeroen
Ps nogmaals bedankt voor de vele reacties.
Ik heb eindelijk de verslagen van de dagen in Zion kunnen publiceren. In Zion hadden we geen internet ter beschikking. Dus we dachten dan maar in Las Vegas alles op de blog zetten. Niet dus.
Gisterenavond zijn we rond 17u30 aangekomen in Las Vegas. Na het inchecken kwamen we op de kamer en probeerden we meteen internet. En dat dus lukte niet. Terwijl ze ons bij het inchecken toch gezegd hadden dat het geen probleem zou zijn. Terug naar de receptie gebeld en die zouden iemand sturen. Na een uur nog niemand gezien en dus zijn we maar vertrokken om te gaan eten. Goed gebuffeld trouwens van het buffet in het Paris hotel/casino.
Vandaag weer naar de receptie geweest en nu is het wel in orde gekomen.
De verslagen van gisteren en vandaag volgen vanavond waarschijnlijk.
Groeten
Jeroen
Ps nogmaals bedankt voor de vele reacties.
Dag 12: Zion NP
Gereden afstand: 2 mijl
Ook vandaag zijn we nog in Zion. Zoals ik gisteren al zei stond vanmorgen de wandeling naar Angel’s Landing op het programma. Rond 6u30 zijn we opgestaan. Snel de tanden poetsen, wat water door het gezicht en op pad. Om 7u05 hadden we de shuttle naar het park. Eerst nog een ontbijtje en dan met de shuttle naar de halte waar de wandeling vertrekt. Rond 8u20 begonnen we aan de wandeling. Het eerste gedeelte is redelijk intensief. Steil omhoog en veel haarspeldbochten. Na een uurtje kwamen we aan het punt waar het eigenlijke pad naar Angel’s Landing begint. Eerst nog even iets gedronken en een banaan gegeten. En dan naar boven. Wat we er over gelezen hadden en de filmpjes op internet zijn echt niet overdreven. Het pad is heel rotsachtig, gaat steil omhoog en op de meeste plaatsen heb je enkel een ketting als houvast. Het pad wordt steeds smaller en langs beide kanten is er een afgrond recht naar beneden. De klim duurde ongeveer 45 minuten en rond 10u stonden we boven. Vermoeid maar voldaan hebben we nog een hoop foto’s getrokken want hier heb je een schitterend uitzicht over de volledige canyon en dan terug naar beneden. Naar beneden is eigenlijk nog moeilijker en riskanter dan naar boven. Maar we hebben het er goed vanaf gebracht. Dit is echt de meest spectaculaire wandeling die ik ook ooit gedaan heb en absoluut het risico waard als je uiteindelijk helemaal boven staat. Rond 11u30 stonden we terug helemaal beneden in de canyon.
We hebben nog een wandeling langs de Virgin River (stroomt door Zion) gedaan. Vanaf het einde van deze wandeling vertrekt er een trail door The Narrows. Deze gaat rechtdoor de rivier maar omdat de waterstand te hoog is, is deze trail gesloten. Spijtig want die hadden we ook graag gedaan.
Rond 15u zijn we dan terug naar het hotel gegaan. Ik was pomp af, ben op bed gaan liggen heb een uurtje geslapen. Terwijl Wim en Joris wat zijn gaan zwemmen in het zwembadje van ons hotel. Rond 16u30 ben ik wakker geworden en om 17u zijn we iets gaan eten. Weer in het restaurant langs ons hotel omdat het ons zo goed bevallen was gisteren. Deze keer wel een dikke, sappige steak. Wederom fantastisch lekker.
Om 18u10 zijn we met de auto naar de parking van het park gereden want we ging een wandeling doen met een Ranger en die begon om 18u30. Het was weer Ranger Becca. De wandeling duurde een dikke 2 uur en ze vertelde over de geologie en de fauna en flora van Zion. Redelijk interessant maar we hadden er alle 3 meer van verwacht. Wellicht dat het een beetje tegenviel omdat de groep best groot was (ongeveer 20 man) en als je 3, 4 plaatsen achter haar liep verstond je haar al niet meer. Ze stopte wel af en toe maar eigenlijk te weinig. Ik heb in het naar bovengaan een tijdje van voor gelopen en toch wel wat vragen kunnen stellen. In het terug naar beneden wandelen heb ik de hele tijd naast een Duitse jongen van een jaar of 22 gelopen en mee gebabbeld. Aangezien mijn Duits het niveau van Jean-Marie Pfaff niet overstijgt, hebben we maar de hele tijd Engels tegen elkaar gesproken. Voor hem een goede oefening (niet dat het mijne zo fantastisch is maar in ieder geval beter dan mijn Duits) want hij deed nu eerst een rondreis met zijn ouders en ging daarna voor 2 maanden naar een sportscamp als begeleider in Maine. Zijn Engels was trouwens best wel goed voor een Duitser.
Rond 9u waren we terug beneden en 9u15 terug in het hotel. Waar we nu nog wat tv aan het kijken zijn.
En dan morgen LAS VEGAS. Yeah baby!!!
Nog even dit: Als we hier tegen Amerikanen beginnen te praten krijgen we meestal de vraag ‘Where are you guys from?’ meestal direct gevolgd door ‘Germany?’. Daar zijn we telkens toch door verbaasd. Het kan toch echt niet dat ons Engels zo klinkt als het Engels van ‘Allo, Allo’. Maar er lopen hier wel heel veel Duitsers rond (en die praten dus bijna allemaal zo) dus ik troost me met de gedachte dat het daarom is of omdat ze ons Nederlands verwaren met het Duits. Als we dan zeggen dat we van Belgium zijn, dan zie je dat ze zichtbaar opgelucht zijn en soms zeggen ze zelfs ‘Oh that’s a lot better’. Tja, Duitsers zijn ook hier blijkbaar niet geliefd.
Jeroen
Ook vandaag zijn we nog in Zion. Zoals ik gisteren al zei stond vanmorgen de wandeling naar Angel’s Landing op het programma. Rond 6u30 zijn we opgestaan. Snel de tanden poetsen, wat water door het gezicht en op pad. Om 7u05 hadden we de shuttle naar het park. Eerst nog een ontbijtje en dan met de shuttle naar de halte waar de wandeling vertrekt. Rond 8u20 begonnen we aan de wandeling. Het eerste gedeelte is redelijk intensief. Steil omhoog en veel haarspeldbochten. Na een uurtje kwamen we aan het punt waar het eigenlijke pad naar Angel’s Landing begint. Eerst nog even iets gedronken en een banaan gegeten. En dan naar boven. Wat we er over gelezen hadden en de filmpjes op internet zijn echt niet overdreven. Het pad is heel rotsachtig, gaat steil omhoog en op de meeste plaatsen heb je enkel een ketting als houvast. Het pad wordt steeds smaller en langs beide kanten is er een afgrond recht naar beneden. De klim duurde ongeveer 45 minuten en rond 10u stonden we boven. Vermoeid maar voldaan hebben we nog een hoop foto’s getrokken want hier heb je een schitterend uitzicht over de volledige canyon en dan terug naar beneden. Naar beneden is eigenlijk nog moeilijker en riskanter dan naar boven. Maar we hebben het er goed vanaf gebracht. Dit is echt de meest spectaculaire wandeling die ik ook ooit gedaan heb en absoluut het risico waard als je uiteindelijk helemaal boven staat. Rond 11u30 stonden we terug helemaal beneden in de canyon.
We hebben nog een wandeling langs de Virgin River (stroomt door Zion) gedaan. Vanaf het einde van deze wandeling vertrekt er een trail door The Narrows. Deze gaat rechtdoor de rivier maar omdat de waterstand te hoog is, is deze trail gesloten. Spijtig want die hadden we ook graag gedaan.
Rond 15u zijn we dan terug naar het hotel gegaan. Ik was pomp af, ben op bed gaan liggen heb een uurtje geslapen. Terwijl Wim en Joris wat zijn gaan zwemmen in het zwembadje van ons hotel. Rond 16u30 ben ik wakker geworden en om 17u zijn we iets gaan eten. Weer in het restaurant langs ons hotel omdat het ons zo goed bevallen was gisteren. Deze keer wel een dikke, sappige steak. Wederom fantastisch lekker.
Om 18u10 zijn we met de auto naar de parking van het park gereden want we ging een wandeling doen met een Ranger en die begon om 18u30. Het was weer Ranger Becca. De wandeling duurde een dikke 2 uur en ze vertelde over de geologie en de fauna en flora van Zion. Redelijk interessant maar we hadden er alle 3 meer van verwacht. Wellicht dat het een beetje tegenviel omdat de groep best groot was (ongeveer 20 man) en als je 3, 4 plaatsen achter haar liep verstond je haar al niet meer. Ze stopte wel af en toe maar eigenlijk te weinig. Ik heb in het naar bovengaan een tijdje van voor gelopen en toch wel wat vragen kunnen stellen. In het terug naar beneden wandelen heb ik de hele tijd naast een Duitse jongen van een jaar of 22 gelopen en mee gebabbeld. Aangezien mijn Duits het niveau van Jean-Marie Pfaff niet overstijgt, hebben we maar de hele tijd Engels tegen elkaar gesproken. Voor hem een goede oefening (niet dat het mijne zo fantastisch is maar in ieder geval beter dan mijn Duits) want hij deed nu eerst een rondreis met zijn ouders en ging daarna voor 2 maanden naar een sportscamp als begeleider in Maine. Zijn Engels was trouwens best wel goed voor een Duitser.
Rond 9u waren we terug beneden en 9u15 terug in het hotel. Waar we nu nog wat tv aan het kijken zijn.
En dan morgen LAS VEGAS. Yeah baby!!!
Nog even dit: Als we hier tegen Amerikanen beginnen te praten krijgen we meestal de vraag ‘Where are you guys from?’ meestal direct gevolgd door ‘Germany?’. Daar zijn we telkens toch door verbaasd. Het kan toch echt niet dat ons Engels zo klinkt als het Engels van ‘Allo, Allo’. Maar er lopen hier wel heel veel Duitsers rond (en die praten dus bijna allemaal zo) dus ik troost me met de gedachte dat het daarom is of omdat ze ons Nederlands verwaren met het Duits. Als we dan zeggen dat we van Belgium zijn, dan zie je dat ze zichtbaar opgelucht zijn en soms zeggen ze zelfs ‘Oh that’s a lot better’. Tja, Duitsers zijn ook hier blijkbaar niet geliefd.
Jeroen
Dag 11: Bryce Canyon - Springdale (Zion NP)
Gereden afstand: 91 mijl
Nadat Joris terug was van de fotosessie zijn Wim en ik ook opgestaan en rond 9u vertrokken richting Zion NP. Het ontbijt dat we gisteren voorzien hadden, hebben we toch maar gelaten voor wat het was. Gisterenavond waren we pizza gaan eten en we hadden per persoon een 15 inch-pizza besteld. Dit bleek echt gigantisch en er bleef bij iedereen nog de helft van over. Dus hadden we een doos gevraagd en ze mee naar het hotel genomen. Maar ’s morgens had er niemand goesting in.
Na een dik uur rijden kwamen we aan bij de oostingang van Zion. Zion is echt een schitterend park. Je rijdt echt door de canyon terwijl je in Bryce de canyon vooral van bovenaf ziet. Joris zei nog dat het goed was dat we eerst Bryce gedaan hebben en dan pas Zion omdat Bryce anders wellicht tegengevallen was.
Je zit meteen tussen de gigantische rosten in Zion. Het valt ook op dat het een groen park is. De weg slingert naar een tunnel, die al in de jaren 30 uitgehouwen is in de rotsen, waardoor moet om Springdale te bereiken. In Springdale logeren we 2 nachten in het Zion Park Motel. Hier hebben we eindelijk nog eens ieder een eigen bed. Na het inchecken zijn we meteen naar het park gegaan met de shuttlebus die in je van Springdale naar het park brengt. Sinds een paar jaar mag je het zuidelijke gedeelte van het Park niet meer met de auto in. Hier rijden enkel nog shuttlebussen die de toeristen van het ene naar het andere punt brengen. Na eerst iets gegeten te hebben bij de ingang van het park zijn we dan op een shuttlebus gestapt. De eerste trail die we gedaan hebben is die van de Emerald Pools. Dit is een vrij gemakkelijk wandeling die voorbij verschillende poelen komt. Natuurlijk nemen we weer de nodige foto’s. We doen nog een aantal wandelingen waarvan die naar Wheeping Rock ook erg mooi is. Hier stroomt het water langs een rots naar beneden waardoor het lijkt dat de rots huilt, daarvan Wheeping Rock.
Als laatste zijn we nog in het Visitor Center binnen geweest. Er worden over de ganse dag verschillende Ranger Programs aangeboden. Om 21u was er een programma ‘Zion’s Lion’ over de Mountain Lion of de Puma. We besloten om hier vanavond naartoe te gaan.
Na een deugddoende douche zijn we rond 19u gaan eten in het restaurant naast ons hotel. Dit keer geen vlees maar een pasta met scampi’s, krab, schelpen etc voor alle 3. Echt heel lekker weer.
Rond 20u15 zijn we dan met shuttle naar het park gereden en om 21u ging de voorstelling van start. Ranger Becca leidde het programma en het duurde ongeveer een uurtje. Er zat redelijk veel volk en er werden ook behoorlijk wat vragen gesteld. Al bij al was het wel interessant en hebben we ook weer wat bij geleerd.
Om 22u hadden we laatste bus terug richting ons hotel en om 22u30 lagen we in ons bed want morgen staat de wandeling naar Angel’s Landing op het programma. Een wandeling van 4 uur heen en terug langs een steil pad met langs beide kanten een afgrond van enkele honderden meters en enkel een ketting om je vast te houden. Dus niets voor mensen met hoogtevrees. Morgen loopt de wekker om 6u15 af want we willen zo vroeg mogelijk aan de wandeling beginnen. Kwestie van de hitte voor te zijn.
Jeroen
Nadat Joris terug was van de fotosessie zijn Wim en ik ook opgestaan en rond 9u vertrokken richting Zion NP. Het ontbijt dat we gisteren voorzien hadden, hebben we toch maar gelaten voor wat het was. Gisterenavond waren we pizza gaan eten en we hadden per persoon een 15 inch-pizza besteld. Dit bleek echt gigantisch en er bleef bij iedereen nog de helft van over. Dus hadden we een doos gevraagd en ze mee naar het hotel genomen. Maar ’s morgens had er niemand goesting in.
Na een dik uur rijden kwamen we aan bij de oostingang van Zion. Zion is echt een schitterend park. Je rijdt echt door de canyon terwijl je in Bryce de canyon vooral van bovenaf ziet. Joris zei nog dat het goed was dat we eerst Bryce gedaan hebben en dan pas Zion omdat Bryce anders wellicht tegengevallen was.
Je zit meteen tussen de gigantische rosten in Zion. Het valt ook op dat het een groen park is. De weg slingert naar een tunnel, die al in de jaren 30 uitgehouwen is in de rotsen, waardoor moet om Springdale te bereiken. In Springdale logeren we 2 nachten in het Zion Park Motel. Hier hebben we eindelijk nog eens ieder een eigen bed. Na het inchecken zijn we meteen naar het park gegaan met de shuttlebus die in je van Springdale naar het park brengt. Sinds een paar jaar mag je het zuidelijke gedeelte van het Park niet meer met de auto in. Hier rijden enkel nog shuttlebussen die de toeristen van het ene naar het andere punt brengen. Na eerst iets gegeten te hebben bij de ingang van het park zijn we dan op een shuttlebus gestapt. De eerste trail die we gedaan hebben is die van de Emerald Pools. Dit is een vrij gemakkelijk wandeling die voorbij verschillende poelen komt. Natuurlijk nemen we weer de nodige foto’s. We doen nog een aantal wandelingen waarvan die naar Wheeping Rock ook erg mooi is. Hier stroomt het water langs een rots naar beneden waardoor het lijkt dat de rots huilt, daarvan Wheeping Rock.
Als laatste zijn we nog in het Visitor Center binnen geweest. Er worden over de ganse dag verschillende Ranger Programs aangeboden. Om 21u was er een programma ‘Zion’s Lion’ over de Mountain Lion of de Puma. We besloten om hier vanavond naartoe te gaan.
Na een deugddoende douche zijn we rond 19u gaan eten in het restaurant naast ons hotel. Dit keer geen vlees maar een pasta met scampi’s, krab, schelpen etc voor alle 3. Echt heel lekker weer.
Rond 20u15 zijn we dan met shuttle naar het park gereden en om 21u ging de voorstelling van start. Ranger Becca leidde het programma en het duurde ongeveer een uurtje. Er zat redelijk veel volk en er werden ook behoorlijk wat vragen gesteld. Al bij al was het wel interessant en hebben we ook weer wat bij geleerd.
Om 22u hadden we laatste bus terug richting ons hotel en om 22u30 lagen we in ons bed want morgen staat de wandeling naar Angel’s Landing op het programma. Een wandeling van 4 uur heen en terug langs een steil pad met langs beide kanten een afgrond van enkele honderden meters en enkel een ketting om je vast te houden. Dus niets voor mensen met hoogtevrees. Morgen loopt de wekker om 6u15 af want we willen zo vroeg mogelijk aan de wandeling beginnen. Kwestie van de hitte voor te zijn.
Jeroen
zaterdag 10 mei 2008
Dag 11: Bryce Canyon: sunrise
Vanmorgen ben ik als enigste van ons 3 vroeg opgestaan (5u50) om wat foto's vanaf Sunrise point te nemen, wegens de vele bewolking gisteravond.
Een impressie:
Meer foto's
Sebiet vertrekken we richting Zion National Park waar we twee nachten blijven.
Joris
Een impressie:
Meer foto's
Sebiet vertrekken we richting Zion National Park waar we twee nachten blijven.
Joris
Dag 10: Bryce Canyon
Gereden afstand: +/- 200 mijl
Vanmorgen vertrokken we om 9u00 naar Bryce Canyon waar we rond 12u45 (Utah time) aankwamen.
Bij de ingang van het park hebben we vrij lang moeten wachten, net voor het loket stonden we te wachten toen we een ranger de vrouw achter het loket aansprak dat er te veel bezoekers in het park waren. Maar we mochten gelukkig nog net binnen.
Bryce is een lang uitgerekt nationaal park dat vele viewpoints biedt, de weg naar het startpunt 'Rainbow point' is 18 mijl lang. Hier lag nog sneeuw (meer ijs), maar dit punt ligt dan ook op 2600 m.
De weg naar de viewpoints stelt niet veel voor, alleen de schitterende viewpoints maken het park interessant.
Er zijn ook wandelpaden in het park: langs de rim en ook in het dal, sommige kleine trails sluiten op elkaar aan.
Via het Sunsetpoint hebben we zelf ook een trail afgewandeld: het Navajo trail. Langsheen dit trail kwamen we eerst langs Wallstreet (tussen twee wanden van rotsen), dit eerste stuk ging vrij steil naar onder.
Via het steile pad omhoog kwamen we langs Thor's hammer. Ook in het dal had je een mooi uitzicht over de canyons en hoodoo's.
Jammer van de opkomende bewolking om van het Amphitheater mooie foto's te maken. Ook het, naar het schijnt, mooiste viewpoint voor zonsondergang was afgesloten.
Morgenvroeg ga ik voor zonsopgang (6u23) proberen foto's te maken van het Amphitheater.
De foto's van vanmiddag kun je hier bekijken.
Joris
vrijdag 9 mei 2008
Dag 9: Page
Afstand gereden: 32 mijl
Vandaag stond er niet veel op het programma. We zijn pas om 9u30 opgestaan, Jeroen was al wakker en stond in de badkamer terwijl dat onze voordeur openging: de poetsvrouw van dienst wekte Wim en mij uit bed.
Na een lekker vettig ontbijtje bij Denny's (soort van ontbijt-fastfood keten), vertrokken we naar Antelope Canyon (10u40 aankomst). Na het betalen van de stevige inkomprijs (6$ pp voor het parkeren en dan nog eens 25$ pp voor het tripje in een omgebouwde pick-up's naar de canyon).
Irene, een vrolijke Navajo indiaanse, was onze chauffeur en gids van dienst. Toen we aankwamen na een kwartiertje rijden in het zand, kregen we tijdens de wandeling in de canyon heel wat info over wat we konden zien en over onze camera-instellingen voor het nemen van de foto's van het invallende licht en over de verschillende figuren die je in de rotsen van de binnenkant van de canyon kon herkennen (oa een zijaanzicht van de duivel met hoorntjes).
Aan de ingang van de canyon werd het al duidelijk dat onze groep niet alleen was. Een tiental omgebouwde pick-ups hadden al heel wat toeristen afgezet.
Het nemen van foto's in de soms slecht verlichte delen was niet gemakkelijk, Irene nam meestal zelf de camera van de mensen uit onze groep in handen en maakte de kiekjes. Er waren ook een heleboel mensen die extra betaald hadden voor een 'photograpy tour' (40$ ipv 25$).
De één uur durende wandeling was zeer mooi en indrukwekkend. De invallende zonlichtstralen zorgden voor een magnifiek en fotogeniek uitzicht.
Om kwart na twaalf verzamelden we weer aan de pick-up om naar de parking te rijden.
Na de Upper Antolope Canyon reden we door naar de Glen Canyon Dam. Deze dam is net iets minder hoog dan de overbekende Hooverdam, maar is breder (de dam houdt dus meer volume water tegen). De gratis begeleide rondleiding beperkte zich vandaag jammer genoeg tot een wandeling op de bovenzijde van de dam. Wegens onderhoud aan enkele van de 8 turbines konden we deze niet bezichtigen.
Na de tour zijn we naar een viewpoint van de dam gereden, enkele miles verderop. Twee rangers maakten daar een praatje met ons en gaven ons nog wat meer info over de dam, het weer in Arizona en ook over mijn camera, want één vd rangers had net dezelfde.
Tegen half vier zijn we naar het motel gereden, jammer genoeg was het zwembad gesloten om een plonsje te doen. Dan maar onze vuile kleren wassen... in de plaatselijke 'Laundry' hebben we onze eigen was gedaan (ja ja, 3 kerels die hun eigen was, voor de allereerste keer, doen). Jeroen's ma had Jeroen al wat instructies op voorhand gegeven, dus dat kon niet verkeerd gaan. Na iets meer dan één uur stonden we al weer buiten.
In de Dam Bar & Grill zijn we vanavond gaan eten.
Zo zag het eten er gisteren uit: Jeroen's T-bone steak.
Morgen rijden we naar Bryce National Park in Utah, terug een uur tijdsverschil.
Foto's van Jeroen: link
Foto's van Joris: link
Tot morgen,
Joris
Vandaag stond er niet veel op het programma. We zijn pas om 9u30 opgestaan, Jeroen was al wakker en stond in de badkamer terwijl dat onze voordeur openging: de poetsvrouw van dienst wekte Wim en mij uit bed.
Na een lekker vettig ontbijtje bij Denny's (soort van ontbijt-fastfood keten), vertrokken we naar Antelope Canyon (10u40 aankomst). Na het betalen van de stevige inkomprijs (6$ pp voor het parkeren en dan nog eens 25$ pp voor het tripje in een omgebouwde pick-up's naar de canyon).
Irene, een vrolijke Navajo indiaanse, was onze chauffeur en gids van dienst. Toen we aankwamen na een kwartiertje rijden in het zand, kregen we tijdens de wandeling in de canyon heel wat info over wat we konden zien en over onze camera-instellingen voor het nemen van de foto's van het invallende licht en over de verschillende figuren die je in de rotsen van de binnenkant van de canyon kon herkennen (oa een zijaanzicht van de duivel met hoorntjes).
Aan de ingang van de canyon werd het al duidelijk dat onze groep niet alleen was. Een tiental omgebouwde pick-ups hadden al heel wat toeristen afgezet.
Het nemen van foto's in de soms slecht verlichte delen was niet gemakkelijk, Irene nam meestal zelf de camera van de mensen uit onze groep in handen en maakte de kiekjes. Er waren ook een heleboel mensen die extra betaald hadden voor een 'photograpy tour' (40$ ipv 25$).
De één uur durende wandeling was zeer mooi en indrukwekkend. De invallende zonlichtstralen zorgden voor een magnifiek en fotogeniek uitzicht.
Om kwart na twaalf verzamelden we weer aan de pick-up om naar de parking te rijden.
Na de Upper Antolope Canyon reden we door naar de Glen Canyon Dam. Deze dam is net iets minder hoog dan de overbekende Hooverdam, maar is breder (de dam houdt dus meer volume water tegen). De gratis begeleide rondleiding beperkte zich vandaag jammer genoeg tot een wandeling op de bovenzijde van de dam. Wegens onderhoud aan enkele van de 8 turbines konden we deze niet bezichtigen.
Na de tour zijn we naar een viewpoint van de dam gereden, enkele miles verderop. Twee rangers maakten daar een praatje met ons en gaven ons nog wat meer info over de dam, het weer in Arizona en ook over mijn camera, want één vd rangers had net dezelfde.
Tegen half vier zijn we naar het motel gereden, jammer genoeg was het zwembad gesloten om een plonsje te doen. Dan maar onze vuile kleren wassen... in de plaatselijke 'Laundry' hebben we onze eigen was gedaan (ja ja, 3 kerels die hun eigen was, voor de allereerste keer, doen). Jeroen's ma had Jeroen al wat instructies op voorhand gegeven, dus dat kon niet verkeerd gaan. Na iets meer dan één uur stonden we al weer buiten.
In de Dam Bar & Grill zijn we vanavond gaan eten.
Zo zag het eten er gisteren uit: Jeroen's T-bone steak.
Morgen rijden we naar Bryce National Park in Utah, terug een uur tijdsverschil.
Foto's van Jeroen: link
Foto's van Joris: link
Tot morgen,
Joris
donderdag 8 mei 2008
Dag 8: Monument Valley - Page
Gereden afstand: 156 mijl
Gisteren hadden we de wekker niet gezet en hebben we dus eens kunnen uitslapen. Dat was welkom want de voorbije dagen hadden we de wekker altijd om 6u45 laten aflopen. Rond 8u45 werd ik wakker. 's Nachts ben ik slechts 2 keer wakker geweest. Joris en Wim hadden blijkbaar minder goed geslapen owv mijn gesnurk.
Rond 9u30 zijn we dan vertokken. Nog even gestopt bij de service desk van de campground om te bellen naar een motel in Page waar we wilden reserveren maar dat was al volzet. Dan maar afwachten tot vanavond om iets te zoeken. Ook nog wat drinken gekocht en aangezien niemand honger had, hebben we als ontbijt een paar donuts en blueberry koeken gegeten.
Vandaag doen we de 17 Mile Valley Drive in Monument Valley. Dit is een loop (lus) door de Valley die langs de belangrijkste rotsformaties gaat en je kan die zowel met je eigen auto als met een gids doen. De guided tours kosten 40 à 50 $ en aangezien we toch een eigen auto hebben, hebben hem zelf gereden. Dit is een off-road weg die op sommige plaatsen vrij hobbelig is maar met onze 4x4 goed te doen is. Rond 10u begonnen we aan de tour. De rotsen zijn 'Buttes' (een alleenstaande grote rots) en 'Mesa's' (een groep of één lange, enorme rots) en hebben namen als the Three Sisters (3 rotsen), Elephante Butte en Totem Pole. Natuurlijk ook weer veel gestopt om foto's te maken en rond 12u30 waren we terug bij het visitor center. Hier zijn we nog iets gaan drinken en rond 13u15 zijn we dan richting Page vertrokken.
Omdat Monument Valley op de grens van Arizona en Utah ligt is hier een uur vroeger dan in Page. Dus met naar Page te rijden mochten we onze klok ook weer een uur achteruitzetten. Een uur gewonnen dus. Rond 14u15 (plaatselijke tijd) kwamen we aan in Page. Tegenover het hotel waar we in de voormiddag voor gebeld hadden ligt het Quality Inn Motel. Hier was wel een kamer voor 3 vrij. Page ligt aan Lake Powell (dit is een enorm stuwmeer gevormd door de Glenn Canyon Dam) en daarom hebben we ook een kamer met view op het meer gevraagd. De kamer is echt groot en het uitzicht geweldig.
Daarna reden we naar Horseshoe Bend. Horseshoe Bend is een enorme, hoefijzervormige bocht in een uitloper van Lake Powell. Het uitzicht hier leverde weer enkele mooie foto's op.
Onderweg naar Horseshoe Bend zijn we langs een enorme Wal Mart gereden. Dus daar zijn we ook nog even binnengesprongen. Deze Wal Mart is echt huge. Bijna alles is hier te krijgen. Je kan het zo gek niet bedenken. In een Wal Mart in Yucca Valley (richting Joshua Tree) waren er zelfs guns te krijgen en de munitie stond gewoon in de rekken. Je hoort hier wel over vertellen en ziet het ook op tv maar als je het dan uiteindelijk met je eigen ogen ziet is het toch verbazingwekkend.
Vanavond zijn we gaan eten in Glen Canyon Steakhouse vlak naast ons hotel (en jaja met de auto er naartoe gereden omdat Joris al enkele dagen blaren heeft). Hier hebben we ieder in dikke steak gegeten die heerlijk smaakte. Wellicht gaan we hier morgen weer eten want morgen zijn we nog de ganse dag in Page en overnachten we hier ook nog.
Morgen staan Upper Antelope Canyon en een bezoek aan de Glenn Canyon Dam op het programma.
Jeroen
Dag 7: Grand Canyon - Monument Valley
Gereden afstand: 213 mijlen
Gisteren was het nogal laat geworden en hadden we geen goesting meer om de blog nog bij te werken. Dus vandaag volgen er 2 verslagen.
Gisterenmorgen zijn we na het ontbijt in de Bright Angel Lodge rond 9u vertrokken om de Desert View Drive te rijden. Deze weg gaat naar de oostuitgang van de Canyon. Het was bewolkt en redelijk fris. Het eerst viewpiont konden we niet met eigen auto bereiken (enkel shuttlebussen rijden hier) dus we hadden de auto ergens langs de weg geparkeerd en te voet naar het uitzicht gewandeld. De wandeling ging door een bos en het was ongeveer 10 minuten wandelen. Ineens stonden we oog in oog met 4 elanden. Ze zagen ons, keken even op en graasden gewoon verder. Dus wij rustig een paar foto's genomen van deze imposante dieren en de tocht verder gezet. Af en toe kwam de zon tussen de wolken door maar we hebben zelfs onweer gehoord en bliksem gezien. Daarna zijn we met de shuttlebus naar een volgend viewpoint (Yaki Point) gereden. Hier hebben we ook nog een heel wat foto's gemaakt en hebben we Esther (estherD bekend van het allesamerika-forum) en haar man en 3 kinderen ontmoet. Leuk om de mensen van het forum in levende lijve tegen te komen. Na een praatje met hen zijn we terug naar de auto gegaan en hebben we de rest van viewpoints gedaan. Hier hebben we de Colorado River veel beter gezien dan gisteren. Het laatste uitzichtpunt is Desert View. Hier staat een stenen uitkijktoren waarvan je een geweldig uitzicht hebt op de Canyon en de rivier. Na de laatste foto's hebben we uiteindelijk de Grand Canyon met pijn in het hart verlaten.
De tocht ging nu naar Monument Valley. Monument Valley zegt de meeste mensen niet maar is bekend van reclamespots (Coca Cola, Marlboro) en veel (vooral western) films (Back to the Future 3, 2001: A Space Odyssey, Easy Rider, ...). En als je de foto's ziet zal het wel bekend voorkomen. Monument Valley ligt in het gebied van de Navajo-Indianen. Eén keer in het gebied binnengereden kom je regelmatig kraampjes langs de weg tegen waar de Indianen allerlei prullaria aanbieden.
De rit er naartoe was 3u30. Het was nog steeds bewolkt en onderweg hebben we zelfs regen gehad en weer verschillende bliksemzichten gezien. 's Middags hebben we nog een broodje gegeten bij de Subway in Tuba City. Een tip voor iedereen die ooit in Amerika komt en snel een lekker belegd broodje wil eten: zoek een Subway.
Rond 16u30 arriveerden we in Monument Valley. De enige mogelijkheid hier om te overnachten is Goulding's Lodge. Hier is ook een campground voor campers waar ook 3 cabins (tip van het forum) staan waar je met 6 man kan overnachten. Dus we hadden voor de 1e keer ieder een bed apart om in te slapen, wat heel goed van pas kwam.
Nadat we geïnstalleerd waren hebben nog een kleine wandeling gedaan met de nodige foto's natuurlijk. Daarna zijn we terug naar onze cabin gegaan. Joris en Wim zijn nog wat gaan cruisen om mooie foto's te trekken en ik heb een lekkere douche genomen. Rond 19u45 waren Joris en Wim terug en zijn we nog naar het visitor center van Monument Valley gereden om de zonsondergang te fotograferen. Na de tegenvallende zonsondergang in de Grand Canyon (owv de wolken) hier weer hetzelfde verhaal: weer wolken voor de zon en dus geen mooie foto's. Hopelijk hebben we in de volgende parken toch wat meer geluk. Rond 20u30 zijn we vertrokken en zijn we gaan eten in het resaurant van de Goulding's Lodge. Heerlijke steak hebben we hier alle 3 gegeten en rond 21u30 waren we terug aan de cabin. Na nog wat tv-kijken en de foto's op de laptop te zetten, ging ik rond 23u slapen. Joris heeft nog lang werk gehad met zijn foto's op de laptop en is pas rond middernacht gaan slapen.
Woensdag staat de 17 Mile Drive in Monument Valley op het programma en daarna rijden we naar Page.
Jeroen
woensdag 7 mei 2008
Dag 7: Grand Canyon, AZ - Monument Valley, UT
Goeiemorgen iedereen,
het is hier nu bijna 7 mei (23u50, UTAH time, 1u tijdsverschil met Arizona en Californië). In België is het dan nu bijna 8u 's morgens (7 mei).
Ik heb net enkele foto's bijgevoed op onze blog.
De foto's zijn genomen bij zonsondergang: zowel van Grand Canyon en Monument Valley.
Verdere info over de voorbije dag volgt nog.
Slaapwel,
Joris
het is hier nu bijna 7 mei (23u50, UTAH time, 1u tijdsverschil met Arizona en Californië). In België is het dan nu bijna 8u 's morgens (7 mei).
Ik heb net enkele foto's bijgevoed op onze blog.
De foto's zijn genomen bij zonsondergang: zowel van Grand Canyon en Monument Valley.
Verdere info over de voorbije dag volgt nog.
Slaapwel,
Joris
dinsdag 6 mei 2008
Dag 6: Flagstaff - Grand Canyon National Park
Gereden afstand: 97 mijl
Ten eerste heel erg bedankt voor de vele reacties. Altijd fijn om te weten dat jullie onze avonturen gevolgen.
Deze morgen was het maar frisjes in Flagstaff (net als gisterenavond trouwens). Na het uitchecken zijn we dan richting de Grand Canyon gereden. Waar we 2 dagen geleden nog door de heuvelachtige woestijn van Joshua Tree NP met z’n cactussen, Yucca’s en Joshua trees reden, gaat het nu nog door een golvend landschap waarbij de heuvels volstaan met naaldbomen.
De route ging via Williams en dan recht naar boven naar Tusayan. Dit is een stadje een paar kilometer voor de Grand Canyon waar in het Movie Theater een film van National Geographic over de Grand Canyon wordt vertoond. Toen we er aankwamen was het 9u45 en hadden we dus juist de voorstelling van 9u30 gemist. Waardoor we moesten wachten tot 10u30 voordat de volgende voorstelling was. Hier hadden we echter geen zin in en daarom hebben we maar de dvd gekocht. Toen we de parking van het Theater afreden en even een heel klein stukje terug achteruitreden omdat er een grote truck aankwam, hoorden we ineens een knal. Joris had niet gezien dat er ondertussen al een auto achter ons stond. Uitgestapt om de schade te controleren bleek er een ouder koppel in die auto te zitten en de man stapte uit. Hij vroeg: ‘Do you guys see something?’ en wij natuurlijk: ‘Euh no’ en dat was voor hem goed. Nu er was inderdaad ook niets aan zijn auto te zien buiten een kleine deuk in z’n nummerplaat. Bij ons slechts een beetje witte lak van zijn auto op de bumper. Dus niets aan de hand en op naar de Grand Canyon.
We waren meteen aan de ingang en na een paar minuten aanschuiven (er stond een paar auto’s voor ons), reden we het park binnen. Het eerste viewpoint wat we tegen kwamen was Mather Point en hier krijg je al meteen een fantastisch uitzicht op de pracht van de Canyon. Hier zijn we dus gestopt voor een uitgebreide fotosessie. Het volgende viewpoint was Yavapai Point en ook hier hebben we weer veel foto’s gemaakt. Daarna zijn we naar ons hotel (Bright Angel Lodge) gereden omdat we pas konden inchecken om 16u en het nog maar 12u was hebben we de auto geparkeerd en zijn we met een gratis shuttle bus (mag niet met eigen auto) naar Hopi Point gereden. Dit ligt op de Hermits Rest Route. Normaal gaat de bus helemaal tot Hermits Rest maar omdat ze aan de weg er naartoe aan het werken zijn, rijdt ze enkel nog tot aan Hopi Point. Hier hebben we ook nog een hoop foto’s gemaakt. Daarna zijn we te voet terug naar ons hotel gewandeld (ongeveer 3,5 km). De wandeling terug ging ook weer voorbij een aantal viewpoints. Onderweg hebben we ook een aantal condors gezien en geprobeerd om ze te fotograferen maar dit is niet zo geweldig gelukt. Ook eekhoorntjes lopen hier genoeg rond en die zijn wel fotogeniek. Dus daar hebben we wel goede foto’s van. Rond half drie kwamen we terug bij het hotel en zijn we gaan vragen of onze kamer al vrij was en dat was ook zo. Na het inchecken hebben we de koffers uit de auto gehaald en snel nog wat koekjes en een banaan gegeten want we wilden ook nog een stuk van de Bright Angel Trail wandelen.
Deze trail gaat tot helemaal beneden in de canyon tot aan de Colorado river. Als je de wandeling helemaal wil doen dan moet je er enkele dagen voor uittrekken maar je kan natuurlijk ook een stukje doen zoals we gedaan hebben. We zijn tot aan het eerste restpoint gewandeld, heen en terug zou dit volgens de Lonely Planet 2,5u wandelen zijn. Over het naar beneden wandelen, met de nodige foto’s (weer fotogenieke eekhoorns en 2 berggeiten) maken erbij geteld, hebben we ongeveer 50 minuten gedaan. Aangekomen bij het restpoint hebben we even gerust en wat gedronken. Ook hier waren er weer eekhoorns te zien en wat die allemaal uitspoken is al een ware attracties op zich. Ze gaan vooral bedelen voor eten bij de mensen en als ze niets krijgen (wordt trouwens aangegeven op borden dat dit absoluut niet mag) dan durven ze heel ver te gaan om iets te kunnen meepikken. Absoluut niet mensenschuw die beestjes. Na een 10-tal minuten zijn we weer naar boven gewandeld. Dit was een vrij pittige wandeling waarbij er flink gezweet werd. Maar na 45 minuten stonden we al weer boven. Dus ipv 2,5u hebben wij er maar goed 1,5u overgedaan.
Daarna zijn we nog even naar het hotel geweest om iets warm gaan aan te doen want we gingen nog terug naar Hopi Point met de shuttle omdat zonsondergang te zien en vooral te fotograferen. Aangekomen bij Hopi Point scheen de zon nog wel maar vanaf dat ze steeds verder verdween aan de horizon kwamen er telkens meer wolken bij waardoor er van de eigenlijk zonsondergang weinig of niets te zien was. Spijtig. Zonsopgang morgenvroeg zou nog een 2e kans zijn op mooie foto’s maar daar passen we toch voor.
Overigens is het de ganse dag vrij bewolkt en af en toe zelf fris. Foto’s van de Canyon in de volle zon zouden waarschijnlijk nog mooier geweest zijn maar ik vind die vandaag ook prachtig. Een fantastische dag was dit in de Grand Canyon.
Morgen doen we nog het oostelijk gedeelte en dan rijden we in de namiddag naar Monument Valley.
Terug aangekomen op de kamer vroeg ik wie er mij ging opereren want vandaag mochten de draadjes uit mijn wenkbrauw. Joris zei kordaat dat hij wel een vaste hand had en dat hij dat wel even zou doen. Niet dus na een paar minuten prutsen moest hij gaan zitten want hij werd niet goed en toen heb ik het zelf maar overgenomen. 1 draadje kwam zo los en een 2e kreeg ik er ook nog uit maar die 2 andere lukte mij ook niet door in de spiegel te kijken. Dus dan moest Wim het wel doen. Hij had er geen problemen mee en ze waren er dan ook op 1,2,3 uit. Daar ben ik dan ook weer van verlost.
Check ook de prachtige foto’s.
Jeroen
Ten eerste heel erg bedankt voor de vele reacties. Altijd fijn om te weten dat jullie onze avonturen gevolgen.
Deze morgen was het maar frisjes in Flagstaff (net als gisterenavond trouwens). Na het uitchecken zijn we dan richting de Grand Canyon gereden. Waar we 2 dagen geleden nog door de heuvelachtige woestijn van Joshua Tree NP met z’n cactussen, Yucca’s en Joshua trees reden, gaat het nu nog door een golvend landschap waarbij de heuvels volstaan met naaldbomen.
De route ging via Williams en dan recht naar boven naar Tusayan. Dit is een stadje een paar kilometer voor de Grand Canyon waar in het Movie Theater een film van National Geographic over de Grand Canyon wordt vertoond. Toen we er aankwamen was het 9u45 en hadden we dus juist de voorstelling van 9u30 gemist. Waardoor we moesten wachten tot 10u30 voordat de volgende voorstelling was. Hier hadden we echter geen zin in en daarom hebben we maar de dvd gekocht. Toen we de parking van het Theater afreden en even een heel klein stukje terug achteruitreden omdat er een grote truck aankwam, hoorden we ineens een knal. Joris had niet gezien dat er ondertussen al een auto achter ons stond. Uitgestapt om de schade te controleren bleek er een ouder koppel in die auto te zitten en de man stapte uit. Hij vroeg: ‘Do you guys see something?’ en wij natuurlijk: ‘Euh no’ en dat was voor hem goed. Nu er was inderdaad ook niets aan zijn auto te zien buiten een kleine deuk in z’n nummerplaat. Bij ons slechts een beetje witte lak van zijn auto op de bumper. Dus niets aan de hand en op naar de Grand Canyon.
We waren meteen aan de ingang en na een paar minuten aanschuiven (er stond een paar auto’s voor ons), reden we het park binnen. Het eerste viewpoint wat we tegen kwamen was Mather Point en hier krijg je al meteen een fantastisch uitzicht op de pracht van de Canyon. Hier zijn we dus gestopt voor een uitgebreide fotosessie. Het volgende viewpoint was Yavapai Point en ook hier hebben we weer veel foto’s gemaakt. Daarna zijn we naar ons hotel (Bright Angel Lodge) gereden omdat we pas konden inchecken om 16u en het nog maar 12u was hebben we de auto geparkeerd en zijn we met een gratis shuttle bus (mag niet met eigen auto) naar Hopi Point gereden. Dit ligt op de Hermits Rest Route. Normaal gaat de bus helemaal tot Hermits Rest maar omdat ze aan de weg er naartoe aan het werken zijn, rijdt ze enkel nog tot aan Hopi Point. Hier hebben we ook nog een hoop foto’s gemaakt. Daarna zijn we te voet terug naar ons hotel gewandeld (ongeveer 3,5 km). De wandeling terug ging ook weer voorbij een aantal viewpoints. Onderweg hebben we ook een aantal condors gezien en geprobeerd om ze te fotograferen maar dit is niet zo geweldig gelukt. Ook eekhoorntjes lopen hier genoeg rond en die zijn wel fotogeniek. Dus daar hebben we wel goede foto’s van. Rond half drie kwamen we terug bij het hotel en zijn we gaan vragen of onze kamer al vrij was en dat was ook zo. Na het inchecken hebben we de koffers uit de auto gehaald en snel nog wat koekjes en een banaan gegeten want we wilden ook nog een stuk van de Bright Angel Trail wandelen.
Deze trail gaat tot helemaal beneden in de canyon tot aan de Colorado river. Als je de wandeling helemaal wil doen dan moet je er enkele dagen voor uittrekken maar je kan natuurlijk ook een stukje doen zoals we gedaan hebben. We zijn tot aan het eerste restpoint gewandeld, heen en terug zou dit volgens de Lonely Planet 2,5u wandelen zijn. Over het naar beneden wandelen, met de nodige foto’s (weer fotogenieke eekhoorns en 2 berggeiten) maken erbij geteld, hebben we ongeveer 50 minuten gedaan. Aangekomen bij het restpoint hebben we even gerust en wat gedronken. Ook hier waren er weer eekhoorns te zien en wat die allemaal uitspoken is al een ware attracties op zich. Ze gaan vooral bedelen voor eten bij de mensen en als ze niets krijgen (wordt trouwens aangegeven op borden dat dit absoluut niet mag) dan durven ze heel ver te gaan om iets te kunnen meepikken. Absoluut niet mensenschuw die beestjes. Na een 10-tal minuten zijn we weer naar boven gewandeld. Dit was een vrij pittige wandeling waarbij er flink gezweet werd. Maar na 45 minuten stonden we al weer boven. Dus ipv 2,5u hebben wij er maar goed 1,5u overgedaan.
Daarna zijn we nog even naar het hotel geweest om iets warm gaan aan te doen want we gingen nog terug naar Hopi Point met de shuttle omdat zonsondergang te zien en vooral te fotograferen. Aangekomen bij Hopi Point scheen de zon nog wel maar vanaf dat ze steeds verder verdween aan de horizon kwamen er telkens meer wolken bij waardoor er van de eigenlijk zonsondergang weinig of niets te zien was. Spijtig. Zonsopgang morgenvroeg zou nog een 2e kans zijn op mooie foto’s maar daar passen we toch voor.
Overigens is het de ganse dag vrij bewolkt en af en toe zelf fris. Foto’s van de Canyon in de volle zon zouden waarschijnlijk nog mooier geweest zijn maar ik vind die vandaag ook prachtig. Een fantastische dag was dit in de Grand Canyon.
Morgen doen we nog het oostelijk gedeelte en dan rijden we in de namiddag naar Monument Valley.
Terug aangekomen op de kamer vroeg ik wie er mij ging opereren want vandaag mochten de draadjes uit mijn wenkbrauw. Joris zei kordaat dat hij wel een vaste hand had en dat hij dat wel even zou doen. Niet dus na een paar minuten prutsen moest hij gaan zitten want hij werd niet goed en toen heb ik het zelf maar overgenomen. 1 draadje kwam zo los en een 2e kreeg ik er ook nog uit maar die 2 andere lukte mij ook niet door in de spiegel te kijken. Dus dan moest Wim het wel doen. Hij had er geen problemen mee en ze waren er dan ook op 1,2,3 uit. Daar ben ik dan ook weer van verlost.
Check ook de prachtige foto’s.
Jeroen
maandag 5 mei 2008
Dag 5: Blythe - Sedona - Flagstaff
Gereden afstand: 255 mijlEven voor de mensen die mij op de foto's zien met mijn arm in het verband en nog van niets weten: ik heb de zaterdag voor ons vertrek de gevolgen van de wet van Murphy nog eens mogen ondervinden. Ik dacht: de laatste keer voetballen voor we vertrekken, het zou toch moeten lukken dat er nog iets gebeurt. Mis gedacht dus. Na een halfuurtje ging ik in duel en kreeg ik een elleboog (onvrijwillig overigens) tegen mijn rechter wenkbrauw en mijn linkerschouder. Gevolg bloeden gelijk een rund uit die gekloven wenkbrauw en meteen naar de spoed waar ik 4 draadjes kreeg (niet te zien op de foto's waarschijnlijk). Van mijn schouder had ik tot dan nog geen last gehad. Maar eens op de spoed begon die ook raar te doen en dat deed goed pijn. Dus ik ben woensdag met een genaaide wenkbrauw, een blauw oog en een schouder in verband naar Amerika vertrokken. Al bij al valt het nog goed te doen maar het is toch gemakkelijker zonder. Had ik toch maar naar mijn mama geluisterd en het lot niet uitgedaagt.
Vandaag zijn we na een heel bescheiden ontbijtje rond 8u vertrokken in Blythe. We zijn dan via Congress en Prescott naar Sedona gereden. Onderweg veranderde het landschap constant. Van Blythe naar Congress reden we langs een droge vlakte met cactussen en in de verte bergen. Eens voorbij Congress reden we echt de bergen in. De weg slingerde naar boven en terug naar beneden richting Prescott. In Prescott zijn we naar de Safe Mart gegaan om water in te slaan en een broodje te eten. We zijn ook nog een kijkje gaan nemen bij de Granite Dells. Dit zijn enorme granieten, rode rotsblokken. Na een kwartiertje foto's maken zijn we doorgereden.
Daarna ging het richting Sedona. Onderweg passeerden we in Jerome. Richting Jerome ging het weer de bergen in al slingerend kwamen we boven in Jerome om dan naar terug naar beneden naar Cottonwood te rijden. Onderweg zijn we nog enkele keren gestopt voor foto's te nemen. De ganse dag kwamen veel motards tegen in de bergen. Die mannen zag je gewoon genieten van het naar boven racen.
Na Cottonwood zijn we juist voor Sedona bij het Red Rock State Park gestopt. Dit park heeft zijn naam niet gestolen met het rode zand en de rode rotsen. Hier hebben enkele korte wandelingen gedaan. Maar al bij was hier niet zoveel te zien. De mooie uitzichten op de rotsen werden afgedekt door het groen van de bomen. We zijn ook niet verder doorgegaan omdat het ook goed warm was en we niet zoveel goesting hadden om ver te wandelen.
Daarna op naar Sedona. Daar kwamen we aan ronde 14u. Het aparte hier is de prachtige rode kleur van de rotsen. Sedona is een vrij groot stadje met veel hotels die een mooi uitzicht bieden op die rotsen. We zijn hier gewoon doorgereden naar het Slide Rock State Park. Vlak voor het park zijn we nog bij een viewpoint gestopt waar je een heel mooi uitzicht had op de rivier Oak Creek die er door de canyon stroomt en hebben er nog uitgebreid foto's genomen.
Het Slide Rock State Park viel eigenlijk een beetje tegen. We wisten eigenlijk ook niet goed wat te verwachten. Bleek dat dit park gewoon een natuurlijke 'slide' (waterbaan) is, uitgesleten door de Oak Creek rivier in de rotsen. En vooral gebruikt wordt om te gaan zwemmen en naar onder te glijden via de slide. Meer was hier niet te zien en de zon was al grotendeels achter de rotsen verdwenen wat het er ook niet beter opmaakte voor te fotograferen.
Na 45 minuten zijn we doorgereden naar Flagstaff waar we rond 17u30 zijn aangekomen. Het eerste hotel (Ramada West motel) dat we tegenkwamen, konden we ook onmiddelijk inchecken. Het is nu 19u, Joris en Wim zijn al onder de douche geweest dus nu ik en daarna nog iets eten.
Hier staan mijn foto's.
Groeten
Jeroen
zondag 4 mei 2008
Dag 4: Joshua Tree N.P.
Gereden afstand dag 4: 283 mijl
Vanmorgen om 7u45 vanuit ons hotel in Hollywood vertrokken richting 'West entrance' van Joshua Tree NP.
Via Fw 101, I-10 en 29 Palms Hw (Rt 62) raakten we héél vlot tot onze eerste tussenstop in Yucca Valley (net ten noordwesten van het nationale park). Deze weg in Yucca Valley staat vol van autohandelaars, tankstations en winkels, véél winkels. Hier hebben we getankt en een broodje gegeten in de Subway, en we moesten natuurlijk ook 'ns stoppen in de plaatselijke Walmart. Hier verkopen ze natuurlijk alles: kleding, kampeermateriaal, goudvisjes, jachtgeweren, automateriaal, multimediatoestellen en natuurlijk ook voeding. Keuze te over dus...
We zijn er uiteindelijk buiten gegaan met een koelbox, ijsblokjes en wat water voor in het nationaal park.
In het dorpje Joshua Tree zijn we in het Visitor Centre binnengegaan (12u30) waar een zeer vriendelijke en enthousiaste ranger ons wat uitleg verschafte over het National Park en enkele bezienswaardigheden en korte hikes. Hier hebben we ook onze NP-pas gekocht, onze entreekaart voor de andere NP's die we binnenkort nog gaan bezoeken.
Het was een redelijk warme dag, zeker in het park in volle zon. Het park verraste ons wel wat vanwege de verscheidenheid: in het noordelijk gedeelte staan de Joshua Trees en de yucca's tussen de vele granietrotsen, wat zuidelijker is er een klein gebiedje met cacti (cactussen), en onderaan vele groene struikjes.
In het noordelijke gedeelte hebben we op de Hidden Valley hike en de Barker Dam hike gewandeld. Daarna zijn we naar het Keys Viewpoint gereden, een uitzicht punt op 1650 m hoogte. Hier heb je een mooi uitzicht over één van de zuidelijke valleien van de regio. Hier kan je o.m. de smog van LA bewonderen, Palm Springs zien liggen en een stukje van de San Andreas breuklijn.
Jeroen en Wim hebben nog net een slang gezien die een klein soort eekhoorntje aan het opeten was, maar jammer genoeg géén beelden.
Het Cholla Cactus route is een kleine wandeling tussen de, jawel, cactussen maar stelde echter niet zoveel voor.
In Cottonwood Springs zijn we ook nog uitgestapt (+/- 16u30), maar buiten enkel grote palmbomen was hier niet véél te zien, we hebben wel niet de gehele wandeling gedaan (slecht aangegeven vonden we).
Via de zuiduitgang hebben we de I-10 weer opgezocht om naar Blythe te rijden (+/ 80 mijl van deze uitgang). Blythe is het laatste stadje op de I-10 richting Arizona, net voor de state border. Het eerste motel dat op ons lijstje stond was reeds volgeboekt maar bij het tweede, America's Best Value Inn, hadden we meer geluk (+/- 18u15). In Blythe vind je vele motels en zowat alle fastfood ketens (Maccie D., Taco Bell, KFC, Starbucks en Sizler). Bij deze laatste zijn we iets gaan eten.
Morgen wacht een lange dag in de auto, maar wel via één van Amerika's mooiste routes: van Blythe richting Sedona of Flagstaff (route 60 en 89).
Foto's van Joshua Tree staan ondertussen op de gekende plaats.
Joris
Vanmorgen om 7u45 vanuit ons hotel in Hollywood vertrokken richting 'West entrance' van Joshua Tree NP.
Via Fw 101, I-10 en 29 Palms Hw (Rt 62) raakten we héél vlot tot onze eerste tussenstop in Yucca Valley (net ten noordwesten van het nationale park). Deze weg in Yucca Valley staat vol van autohandelaars, tankstations en winkels, véél winkels. Hier hebben we getankt en een broodje gegeten in de Subway, en we moesten natuurlijk ook 'ns stoppen in de plaatselijke Walmart. Hier verkopen ze natuurlijk alles: kleding, kampeermateriaal, goudvisjes, jachtgeweren, automateriaal, multimediatoestellen en natuurlijk ook voeding. Keuze te over dus...
We zijn er uiteindelijk buiten gegaan met een koelbox, ijsblokjes en wat water voor in het nationaal park.
In het dorpje Joshua Tree zijn we in het Visitor Centre binnengegaan (12u30) waar een zeer vriendelijke en enthousiaste ranger ons wat uitleg verschafte over het National Park en enkele bezienswaardigheden en korte hikes. Hier hebben we ook onze NP-pas gekocht, onze entreekaart voor de andere NP's die we binnenkort nog gaan bezoeken.
Het was een redelijk warme dag, zeker in het park in volle zon. Het park verraste ons wel wat vanwege de verscheidenheid: in het noordelijk gedeelte staan de Joshua Trees en de yucca's tussen de vele granietrotsen, wat zuidelijker is er een klein gebiedje met cacti (cactussen), en onderaan vele groene struikjes.
In het noordelijke gedeelte hebben we op de Hidden Valley hike en de Barker Dam hike gewandeld. Daarna zijn we naar het Keys Viewpoint gereden, een uitzicht punt op 1650 m hoogte. Hier heb je een mooi uitzicht over één van de zuidelijke valleien van de regio. Hier kan je o.m. de smog van LA bewonderen, Palm Springs zien liggen en een stukje van de San Andreas breuklijn.
Jeroen en Wim hebben nog net een slang gezien die een klein soort eekhoorntje aan het opeten was, maar jammer genoeg géén beelden.
Het Cholla Cactus route is een kleine wandeling tussen de, jawel, cactussen maar stelde echter niet zoveel voor.
In Cottonwood Springs zijn we ook nog uitgestapt (+/- 16u30), maar buiten enkel grote palmbomen was hier niet véél te zien, we hebben wel niet de gehele wandeling gedaan (slecht aangegeven vonden we).
Via de zuiduitgang hebben we de I-10 weer opgezocht om naar Blythe te rijden (+/ 80 mijl van deze uitgang). Blythe is het laatste stadje op de I-10 richting Arizona, net voor de state border. Het eerste motel dat op ons lijstje stond was reeds volgeboekt maar bij het tweede, America's Best Value Inn, hadden we meer geluk (+/- 18u15). In Blythe vind je vele motels en zowat alle fastfood ketens (Maccie D., Taco Bell, KFC, Starbucks en Sizler). Bij deze laatste zijn we iets gaan eten.
Morgen wacht een lange dag in de auto, maar wel via één van Amerika's mooiste routes: van Blythe richting Sedona of Flagstaff (route 60 en 89).
Foto's van Joshua Tree staan ondertussen op de gekende plaats.
Joris
Dag 3: Downtown LA & Venice - Santa Monica
Gereden afstand: 25 mijl
Hier weer een berichtje van Jeroen. Eigenlijk had dit bericht er gisteren al moeten opstaan maar nadat ik het helemaal geschreven had, is het per ongeluk gewist (door wie is niet belangrijk ;) ). Daarom dat het dus een dag vertraging heeft opgelopen.
Joris en Wim zijn in de voormiddag naar Downtown LA (verslag volgt later) gegaan terwijl ik na een slechte nachtrust (ben het uurverschil precies nog niet gewoon) het een voormiddag rustig aangedaan heb. Rond een uur of 9 ben ik opgestaan en na een frisse douche ben ik om 10u gaan ontbijten. Na een omelet met mushrooms (of champions voor de insiders ;) ) and cheese en toast bij Mell's Dinner in Hollywood ben ik nog even over Hollywood Blvd gewandeld. Op Hollywood Blvd stond ineens heel veel volk en na aan iemand gevraagd te hebben wat er aan de hand was, bleek ene Sean Combs een ster te krijgen op de Walk of Fame. Die naam deed wel een belletje rinkelen maar meer ook niet. Dus ik even dichterbij gegaan en zag daar mensen rondlopen met een t-shirt met opdruk Sean 'Diddy' Combs. Het ging dus om de bekende rapper P. Diddy of Puff Daddy zo als hij zich vroeger liet aanspreken. Bleek dus dat ik op 3 meter afstand stond van P. Diddy. Verbazingwekkend hoe dicht je erbij kon komen. Joris en Wim hadden hem ook gezien en Joris heeft er veel foto's van getrokken.
Daarna heb ik in de Easy & Fresh supermarket nog wat water en een bescheiden ontbijtje gehaald voor morgen in de auto en tegen 11u30 terug naar ons hotel gegaan, want Joris en Wim zouden tegen 12 u terug zijn. En inderdaad om 12 u waren ze er.
In de namiddag zijn we dan naar Venice Beach gereden. De rit er naartoe duurde ongeveer 45 minuten. We vreesden dat we veel zouden moeten betalen voor een parkeerplaats maar dat bleek met 4$ voor 1 dag heel goed mee te vallen.
Eerst hebben we een stukje gewandeld over de beach (typisch zoals bekend van Baywatch) en de pier van Venice Beach. Hier was niets te zien buiten een paar vissers. Hoewel de zon volop scheen was het absoluut niet druk op het strand. Het frisse briesje dat er stond zal hier wel voor iets tussen gezeten hebben.
Daarna hebben we iets gedronken op een terrasje en hebben we fietsen gehuurd waarmee we naar Santa Monica zijn gereden (ongeveer 20 minuten fietsen). Langs het fietspad ligt een straat waar de plaatselijke kunstenaars (lees clochards) hun waren proberen te verkopen. Veel rommel vooral. Niet veel soeps dus. We zijn een heel stuk voorbij Santa Monica Pier gereden maar daar was niets te zien buiten strand, zee en (waarschijnlijk) dure strandhuizen.
Op Santa Monica Pier was al iets meer te beleven. Hier staat over heel de pier een soort van kermis (inclusief reuzenradje) maar dit stelde echter ook niet veel voor. En natuurlijk ook hier weer vissers. Even de pier op en afgewandeld en teruggereden naar Venice Beach. Ook op Muscle Beach (hier staan de spierbundels hun bi- en triceps normaal te showen) was er weinig beweging. Nadat we de fietsen terug ingeleverd hadden, zijn we nog iets gaan drinken en hebben we een kleine snack gegeten. Uiteindelijk viel Venice Beach en Santa Monica wel tegen.
Nadat we terug naar het hotel gereden waren en een frisse douche en het gewoonlijke laptop werk (blog bij werken, foto's inladen, mail checken) hebben we nog 2 afleveringen van South Park gekeken op de laptop en zijn we gaan slapen.
Nog even dit:
Voor mij voldoet Amerika voorlopig aan de gekende clichés: Alles is hier inderdaad BIG: de gebouwen, de auto's, de wegen en de mensen. Wel vriendelijke, behulpzame mensen overigens.
LA viel eigenlijk wel wat tegen. Maar dat had ik op voorhand wel verwacht. Hollywood is gewoon een straat met sterren op de grond, veel grote winkels en dikke auto's op de weg. Op Venice Beach viel ook amper iets te beleven.
Naar mijn gevoel is LA geen stad om 2 dagen te spenderen maar minimum een ganse week omdat ze zo immens is. Op 2 dagen krijg je er amper iets gedaan.
Maar vanaf nu gaat het alleen maar beter worden. Morgen Joshua Tree en 2 dagen later de Grand Canyon. Dus dat kan niet tegenvallen.
Check ook onze foto's.
Groeten
Jeroen
Hier weer een berichtje van Jeroen. Eigenlijk had dit bericht er gisteren al moeten opstaan maar nadat ik het helemaal geschreven had, is het per ongeluk gewist (door wie is niet belangrijk ;) ). Daarom dat het dus een dag vertraging heeft opgelopen.
Joris en Wim zijn in de voormiddag naar Downtown LA (verslag volgt later) gegaan terwijl ik na een slechte nachtrust (ben het uurverschil precies nog niet gewoon) het een voormiddag rustig aangedaan heb. Rond een uur of 9 ben ik opgestaan en na een frisse douche ben ik om 10u gaan ontbijten. Na een omelet met mushrooms (of champions voor de insiders ;) ) and cheese en toast bij Mell's Dinner in Hollywood ben ik nog even over Hollywood Blvd gewandeld. Op Hollywood Blvd stond ineens heel veel volk en na aan iemand gevraagd te hebben wat er aan de hand was, bleek ene Sean Combs een ster te krijgen op de Walk of Fame. Die naam deed wel een belletje rinkelen maar meer ook niet. Dus ik even dichterbij gegaan en zag daar mensen rondlopen met een t-shirt met opdruk Sean 'Diddy' Combs. Het ging dus om de bekende rapper P. Diddy of Puff Daddy zo als hij zich vroeger liet aanspreken. Bleek dus dat ik op 3 meter afstand stond van P. Diddy. Verbazingwekkend hoe dicht je erbij kon komen. Joris en Wim hadden hem ook gezien en Joris heeft er veel foto's van getrokken.
Daarna heb ik in de Easy & Fresh supermarket nog wat water en een bescheiden ontbijtje gehaald voor morgen in de auto en tegen 11u30 terug naar ons hotel gegaan, want Joris en Wim zouden tegen 12 u terug zijn. En inderdaad om 12 u waren ze er.
In de namiddag zijn we dan naar Venice Beach gereden. De rit er naartoe duurde ongeveer 45 minuten. We vreesden dat we veel zouden moeten betalen voor een parkeerplaats maar dat bleek met 4$ voor 1 dag heel goed mee te vallen.
Eerst hebben we een stukje gewandeld over de beach (typisch zoals bekend van Baywatch) en de pier van Venice Beach. Hier was niets te zien buiten een paar vissers. Hoewel de zon volop scheen was het absoluut niet druk op het strand. Het frisse briesje dat er stond zal hier wel voor iets tussen gezeten hebben.
Daarna hebben we iets gedronken op een terrasje en hebben we fietsen gehuurd waarmee we naar Santa Monica zijn gereden (ongeveer 20 minuten fietsen). Langs het fietspad ligt een straat waar de plaatselijke kunstenaars (lees clochards) hun waren proberen te verkopen. Veel rommel vooral. Niet veel soeps dus. We zijn een heel stuk voorbij Santa Monica Pier gereden maar daar was niets te zien buiten strand, zee en (waarschijnlijk) dure strandhuizen.
Op Santa Monica Pier was al iets meer te beleven. Hier staat over heel de pier een soort van kermis (inclusief reuzenradje) maar dit stelde echter ook niet veel voor. En natuurlijk ook hier weer vissers. Even de pier op en afgewandeld en teruggereden naar Venice Beach. Ook op Muscle Beach (hier staan de spierbundels hun bi- en triceps normaal te showen) was er weinig beweging. Nadat we de fietsen terug ingeleverd hadden, zijn we nog iets gaan drinken en hebben we een kleine snack gegeten. Uiteindelijk viel Venice Beach en Santa Monica wel tegen.
Nadat we terug naar het hotel gereden waren en een frisse douche en het gewoonlijke laptop werk (blog bij werken, foto's inladen, mail checken) hebben we nog 2 afleveringen van South Park gekeken op de laptop en zijn we gaan slapen.
Nog even dit:
Voor mij voldoet Amerika voorlopig aan de gekende clichés: Alles is hier inderdaad BIG: de gebouwen, de auto's, de wegen en de mensen. Wel vriendelijke, behulpzame mensen overigens.
LA viel eigenlijk wel wat tegen. Maar dat had ik op voorhand wel verwacht. Hollywood is gewoon een straat met sterren op de grond, veel grote winkels en dikke auto's op de weg. Op Venice Beach viel ook amper iets te beleven.
Naar mijn gevoel is LA geen stad om 2 dagen te spenderen maar minimum een ganse week omdat ze zo immens is. Op 2 dagen krijg je er amper iets gedaan.
Maar vanaf nu gaat het alleen maar beter worden. Morgen Joshua Tree en 2 dagen later de Grand Canyon. Dus dat kan niet tegenvallen.
Check ook onze foto's.
Groeten
Jeroen
Dag 3b: Downtown L.A.
Vrijdag 2/5 zijn Wim en ik in downtown LA geweest, via de metro waren we er op een kleine 20 minuten.
In de Lonely Planet die we bij hebben, staat een kleine stadswandeling van ongeveer 2u, dit leek ons geschikt om de vrijdagvoormiddag te vullen.
De wandeling loodste ons vanuit het Union Station (het allereerste station in LA) via een kleine oude Mexicaanse wijk naar de nieuwe kathedraal: Cathedral of Our Lady of the Angels. De kathedraal is zeer strak opgebouwd en ook het interieur is zéér modern, zeker een aanrader om te bezoeken.
Verderop kwamen we voorbij het Music Center en de ook zeer aparte Walt Disney Concert Hall.
Tussen enkele skyscrapers liepen we de Bunker Hill Steps af richting de openbare bieb, hier stonden enkele vrachtwagens van Paramount Pictures. Wat verderop kwamen we een opnamelocatie tegen, met de typische filmstoeltjes (namen van acteurs en de regisseur op), maar helaas ben ik de naam van de film vergeten.
De Lonely Planet stuurde ons nog richting Broadway, waar we in het 'ouderwetse' Clifton's Cafeteria hebben ontbeten. Ouderwets omdat het interieur wel in de fifties is blijven steken, het personeel blijkbaar ook ;).
Op Broadway liggen enkele van LA's oudste theaters maar ook het Bradbury Building, bekend uit de film Blade Runner. Nabij het Civic Centre namen we de metro terug naar het hotel.
Op Hollywood blvd, uitgang van de metro, was er een pak volk. Blijkbaar kreeg niet alleen P.Diddy zijn ster, zoals Jeroen al vermelde, maar ook Jamie Foxx. Tussen de grote Cadillac Escelades, stond een nieuwe pikzwarte Rolls Royce, waarschijnlijk de wagen van P.Diddy.
De wandeling op zich was niet echt interessant (enkel wat gebouwen gezien), we hebben nog steeds géén beeld van enkele typische wijken in LA, of z'n bewoners. Hiervoor hadden we nog enkele dagen langer moeten blijven.
tot morgen,
Joris
In de Lonely Planet die we bij hebben, staat een kleine stadswandeling van ongeveer 2u, dit leek ons geschikt om de vrijdagvoormiddag te vullen.
De wandeling loodste ons vanuit het Union Station (het allereerste station in LA) via een kleine oude Mexicaanse wijk naar de nieuwe kathedraal: Cathedral of Our Lady of the Angels. De kathedraal is zeer strak opgebouwd en ook het interieur is zéér modern, zeker een aanrader om te bezoeken.
Verderop kwamen we voorbij het Music Center en de ook zeer aparte Walt Disney Concert Hall.
Tussen enkele skyscrapers liepen we de Bunker Hill Steps af richting de openbare bieb, hier stonden enkele vrachtwagens van Paramount Pictures. Wat verderop kwamen we een opnamelocatie tegen, met de typische filmstoeltjes (namen van acteurs en de regisseur op), maar helaas ben ik de naam van de film vergeten.
De Lonely Planet stuurde ons nog richting Broadway, waar we in het 'ouderwetse' Clifton's Cafeteria hebben ontbeten. Ouderwets omdat het interieur wel in de fifties is blijven steken, het personeel blijkbaar ook ;).
Op Broadway liggen enkele van LA's oudste theaters maar ook het Bradbury Building, bekend uit de film Blade Runner. Nabij het Civic Centre namen we de metro terug naar het hotel.
Op Hollywood blvd, uitgang van de metro, was er een pak volk. Blijkbaar kreeg niet alleen P.Diddy zijn ster, zoals Jeroen al vermelde, maar ook Jamie Foxx. Tussen de grote Cadillac Escelades, stond een nieuwe pikzwarte Rolls Royce, waarschijnlijk de wagen van P.Diddy.
De wandeling op zich was niet echt interessant (enkel wat gebouwen gezien), we hebben nog steeds géén beeld van enkele typische wijken in LA, of z'n bewoners. Hiervoor hadden we nog enkele dagen langer moeten blijven.
tot morgen,
Joris
vrijdag 2 mei 2008
Dag 2: West-Hollywood
Gereden afstand: 31 mijl
Vanmorgen waren we alle 3 al héél vroeg wakker geworden (gevolg van het tijdsverschil). Om 5u30 waren we al klaar wakker, één uur vroeger dan onze wekker zou aflopen. Dan maar wat TV kijken dacht Wim, de ochtendshows waren al volop bezig (enkele nieuwtjes die afgelopen dag waren gebeurd in Los Angeles, maar ook live file informatie en continu herhaling van het weerbericht voor de komende dag).
Om iets voor 7u zijn we naar Alamo gewandeld (+/- 10 minuutjes van hotel Howard Johnson) om onze huurauto op te pikken, we hadden een midsize SUV op voorhand gereserveerd.
We werden er bijna onmiddellijk geholpen en natuurlijk vroegen ze of we een upgrade wilden. Wegens Jeroen's grote valies en Wim's 2 valiezen ;) hebben we toch beslist om te gaan voor de upgrade. Op de parking van Alamo hebben we een midsize SUV vergeleken met een meer standaard SUV, en daaruit bleek duidelijk dat de bagageruimte van een midsize te klein zou zijn voor 3 volwassenen.
Uiteindelijk hadden we de keuze uit een Jeep en een Toyota 4runner. Unaniem kozen we direct voor de upgrade: een Toyota 4runner.
Na een grondige inspectie reden we terug naar het hotel waar we uitgebreid genoten van het ontbijt (buffet met keuze uit rauwkost, wat fruit, croissants, donuts, pancakes, toasts, etc...).
Zowat rond 10u reden we op de Fw 405 richting North tot afrit Mulholland Dr.
Mulholland Drive, een zeer bochtige weg op een 'bergkam', bevindt zich in het noorden van Los Angeles en vormt zowat de scheiding tussen San Fernando Valley en Beverly Hills.
Vele dure auto's en veel te grote huizen zijn schering en inslag op deze drive, maar er is ook een fantastich uitzicht op San Fernando Valley en Los Angeles/Hollywood. Bijna op het einde van Mulholland Dr., ter hoogte van Hollywood Bowl, is er een heel mooi uitzicht over Los Angeles (downtown: skyscrapers en Hollywood) en op het Hollywood sign (de bekende Hollywood letters tegen de heuvel aan de overkant). Bij de letters zelf kun je niet komen.
Iets voor 12u kwamen we aan in West-Hollywood, waar ons hotel voor de komende 2 nachten is gelegen (zie eerder bericht: Hotels). Onze kamer was net op tijd gepoetst zodat we direct konden inchecken en de auto achterlaten in de ondergrondse garage.
Het hotel, Orchid Suites, is vlak achter Kodak Theatre en Manns Chinese Theatre (Hollywood Blvd) gelegen, vlak in het meest toeristische gedeelte van Hollywood. In de namiddag was het ongeveer 23°C maar in de blake zon was het echter al héél warm. Na een bezoekje aan Calumet (grote winkel met fotografie materiaal) hebben we 'ns een stukje over Sunset blvd en Hollywood blvd gewandeld. Vele sterren op de Hollywood of Fame gezien en mss ook wel eentje in spe want we leerden JSZM kennen, een jonge Afro-American die wil doorbreken als human beatbox. JSZM gaf een stukje van zichzelf ten beste en probeerde een CD'tje aan ons te verpatsen wat 'm nog lukte ook. Tja, het was ook impressionant wat die jonge gast kon en ik heb voor $5,- een gesigneerde CD van gekocht. Hier is de link van zijn MySpace pagina.
Rond 16u30 terug naar het hotel gegaan waar er blijkbaar ook een dakterras is. Hier nog wat genoten van de zon en van een frisse pint (Stella, jawel).
Kort bij het hotel zou Hamlets Hamburger gelegen zijn, maar is blijkbaar (voorlopig?) verdwenen achter een groot Ipod billboard, dan maar wat verderop bij Pigs 'n Whistle een hamburger met frieten gaan eten.
Foto's zijn hier te vinden of in de diashow op deze pagina (rechterzijde).
Tijdens het typen van dit berichtje (+/- 20u30) liggen de 2 anderen al te ronken op hun bed (in slaap gevallen tijdens, jawel, TV kijken. 't Zal niet lang duren voor ik er ook uit kruip, we waren tenslotte al op van 5u30 deze morgen.
Morgen 2/5 staat een klein stukje van downtown LA en in de namiddag Santa Monica en Venice Beach op het programma.
Tot morgen,
grtz,
Joris
Vanmorgen waren we alle 3 al héél vroeg wakker geworden (gevolg van het tijdsverschil). Om 5u30 waren we al klaar wakker, één uur vroeger dan onze wekker zou aflopen. Dan maar wat TV kijken dacht Wim, de ochtendshows waren al volop bezig (enkele nieuwtjes die afgelopen dag waren gebeurd in Los Angeles, maar ook live file informatie en continu herhaling van het weerbericht voor de komende dag).
Om iets voor 7u zijn we naar Alamo gewandeld (+/- 10 minuutjes van hotel Howard Johnson) om onze huurauto op te pikken, we hadden een midsize SUV op voorhand gereserveerd.
We werden er bijna onmiddellijk geholpen en natuurlijk vroegen ze of we een upgrade wilden. Wegens Jeroen's grote valies en Wim's 2 valiezen ;) hebben we toch beslist om te gaan voor de upgrade. Op de parking van Alamo hebben we een midsize SUV vergeleken met een meer standaard SUV, en daaruit bleek duidelijk dat de bagageruimte van een midsize te klein zou zijn voor 3 volwassenen.
Uiteindelijk hadden we de keuze uit een Jeep en een Toyota 4runner. Unaniem kozen we direct voor de upgrade: een Toyota 4runner.
Na een grondige inspectie reden we terug naar het hotel waar we uitgebreid genoten van het ontbijt (buffet met keuze uit rauwkost, wat fruit, croissants, donuts, pancakes, toasts, etc...).
Zowat rond 10u reden we op de Fw 405 richting North tot afrit Mulholland Dr.
Mulholland Drive, een zeer bochtige weg op een 'bergkam', bevindt zich in het noorden van Los Angeles en vormt zowat de scheiding tussen San Fernando Valley en Beverly Hills.
Vele dure auto's en veel te grote huizen zijn schering en inslag op deze drive, maar er is ook een fantastich uitzicht op San Fernando Valley en Los Angeles/Hollywood. Bijna op het einde van Mulholland Dr., ter hoogte van Hollywood Bowl, is er een heel mooi uitzicht over Los Angeles (downtown: skyscrapers en Hollywood) en op het Hollywood sign (de bekende Hollywood letters tegen de heuvel aan de overkant). Bij de letters zelf kun je niet komen.
Iets voor 12u kwamen we aan in West-Hollywood, waar ons hotel voor de komende 2 nachten is gelegen (zie eerder bericht: Hotels). Onze kamer was net op tijd gepoetst zodat we direct konden inchecken en de auto achterlaten in de ondergrondse garage.
Het hotel, Orchid Suites, is vlak achter Kodak Theatre en Manns Chinese Theatre (Hollywood Blvd) gelegen, vlak in het meest toeristische gedeelte van Hollywood. In de namiddag was het ongeveer 23°C maar in de blake zon was het echter al héél warm. Na een bezoekje aan Calumet (grote winkel met fotografie materiaal) hebben we 'ns een stukje over Sunset blvd en Hollywood blvd gewandeld. Vele sterren op de Hollywood of Fame gezien en mss ook wel eentje in spe want we leerden JSZM kennen, een jonge Afro-American die wil doorbreken als human beatbox. JSZM gaf een stukje van zichzelf ten beste en probeerde een CD'tje aan ons te verpatsen wat 'm nog lukte ook. Tja, het was ook impressionant wat die jonge gast kon en ik heb voor $5,- een gesigneerde CD van gekocht. Hier is de link van zijn MySpace pagina.
Rond 16u30 terug naar het hotel gegaan waar er blijkbaar ook een dakterras is. Hier nog wat genoten van de zon en van een frisse pint (Stella, jawel).
Kort bij het hotel zou Hamlets Hamburger gelegen zijn, maar is blijkbaar (voorlopig?) verdwenen achter een groot Ipod billboard, dan maar wat verderop bij Pigs 'n Whistle een hamburger met frieten gaan eten.
Foto's zijn hier te vinden of in de diashow op deze pagina (rechterzijde).
Tijdens het typen van dit berichtje (+/- 20u30) liggen de 2 anderen al te ronken op hun bed (in slaap gevallen tijdens, jawel, TV kijken. 't Zal niet lang duren voor ik er ook uit kruip, we waren tenslotte al op van 5u30 deze morgen.
Morgen 2/5 staat een klein stukje van downtown LA en in de namiddag Santa Monica en Venice Beach op het programma.
Tot morgen,
grtz,
Joris
donderdag 1 mei 2008
Dag 1: Aankomst LA
Hallo allemaal,
Mijlen gereden: 0
Na een lange vliegdag zijn we eindelijk aangekomen in LA.
Deze morgen om 4u opgestaan en tegen 5u vertrokken om Wim te halen in Opitter. Op de weg ging alles goed zodat we tegen 7u15 al in luchthaven stonden. Daarna nog effe wachten op Joris en An die tegen 7u30 aankwamen met de trein. Na een uitgebreid afscheid van An konden we dan eindelijk inchecken om 8u. Daarna zonder enig probleem om 11u30 opgestegen. Enige opmerking was dat mijn valies te veel woog en dat ik daarvoor 50$ zou moeten betalen maar daarna er niets meer van gehoord bij geen enkele controle dus dat is weer 50$ uitgespaard.
Iets vroeger dan verwacht landen we om 12u30 (plaatselijke tijd) in Chicago. Hier hadden we normaal 2 uur voor over te stappen maar we hadden dus vertraging. Het vliegtuig waar we normaal gezien mee naar LA zouden vliegen had een vogel in de motor gekregen waardoor we op een ander vliegtuig moesten wachten. In de luchthaven van Chicago was er bijna op elke hoek wel een MacDonalds dus hier dan ook effe de eerste Quarter Pounder with cheese van de vakantie gegeten. Ipv 15u gingen we pas om 17u de lucht in en landen 1,5 uur (19u LA-time) later dan verwacht op de luchthaven LAX. Nadat we onze koffers hadden opgehaald, hebben we de shuttle bus van ons hotel bij de luchthaven gebeld en na een kwartiertje kwam die ons oppikken. Waarna we rond 20u zijn ingechecked in het Howard Johnson Motel. Het is hier 9 uur vroeger dan in België. Voor ons gevoel is het dus niet 20u maar 5u 's morgens. Dus op dit moment zijn we al meer dan 24 uur wakker.
Moe, maar blij dat de reis morgen officieel kan beginnen, liggen we nu op ons bed nog wat tv te kijken. Seffens nog ne frisse douche want dat is ook wel nodig na een ganse dag van vliegtuigen en luchthavens en dan maffen. Want morgen is het weer vroeg dag. Morgen halen we onze auto op om 7u 's morgens en rijden we naar ons hotel in Hollywood.
Groeten Jeroen
Mijlen gereden: 0
Na een lange vliegdag zijn we eindelijk aangekomen in LA.
Deze morgen om 4u opgestaan en tegen 5u vertrokken om Wim te halen in Opitter. Op de weg ging alles goed zodat we tegen 7u15 al in luchthaven stonden. Daarna nog effe wachten op Joris en An die tegen 7u30 aankwamen met de trein. Na een uitgebreid afscheid van An konden we dan eindelijk inchecken om 8u. Daarna zonder enig probleem om 11u30 opgestegen. Enige opmerking was dat mijn valies te veel woog en dat ik daarvoor 50$ zou moeten betalen maar daarna er niets meer van gehoord bij geen enkele controle dus dat is weer 50$ uitgespaard.
Iets vroeger dan verwacht landen we om 12u30 (plaatselijke tijd) in Chicago. Hier hadden we normaal 2 uur voor over te stappen maar we hadden dus vertraging. Het vliegtuig waar we normaal gezien mee naar LA zouden vliegen had een vogel in de motor gekregen waardoor we op een ander vliegtuig moesten wachten. In de luchthaven van Chicago was er bijna op elke hoek wel een MacDonalds dus hier dan ook effe de eerste Quarter Pounder with cheese van de vakantie gegeten. Ipv 15u gingen we pas om 17u de lucht in en landen 1,5 uur (19u LA-time) later dan verwacht op de luchthaven LAX. Nadat we onze koffers hadden opgehaald, hebben we de shuttle bus van ons hotel bij de luchthaven gebeld en na een kwartiertje kwam die ons oppikken. Waarna we rond 20u zijn ingechecked in het Howard Johnson Motel. Het is hier 9 uur vroeger dan in België. Voor ons gevoel is het dus niet 20u maar 5u 's morgens. Dus op dit moment zijn we al meer dan 24 uur wakker.
Moe, maar blij dat de reis morgen officieel kan beginnen, liggen we nu op ons bed nog wat tv te kijken. Seffens nog ne frisse douche want dat is ook wel nodig na een ganse dag van vliegtuigen en luchthavens en dan maffen. Want morgen is het weer vroeg dag. Morgen halen we onze auto op om 7u 's morgens en rijden we naar ons hotel in Hollywood.
Groeten Jeroen
Abonneren op:
Posts (Atom)